بنابر بیانیه منتشر شده از ۱۱ خرداد تا ۹ تیرماه ۴۴ شهروند بهایی و از دهم تا سی تیرماه ۱۴۰۱ بیش از ۲۰ تن از دیگر شهروندان بهایی در شهرهای مختلف ایران بازداشت و زندانی شده‌اند، منازل و محل کارشان تفتیش شده و گزارش‌هایی از پلمب و تعطیلی محل کارشان منتشر شده است.
بانی دوگال نماینده ارشد جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل افزایش احضار، بازداشت و آزار و اذیت بهاییان را یکی از ابزارهای «فشار سیستماتیک» نظام حاکم بر ایران علیه یکی از اقلیت‌های دینی غیرمسلمان این کشور توصیف کرده است.
بانی دوگال در ارتباط با موج اخیر فشار به پیروان آیین بهاییت در ایران گفته است: «بهاییان بیش از ۴۴ سال است که به دلیل اعتقادات خود متحمل سرکوب‌های همیشگی بوده‌اند، اما موج کنونی آزار و اذیت‌ها بیش از حد نگران‌کننده است.»
بهاییان بزرگترین اقلیت دینی ساکن ایران هستند که از ابتدای انقلاب و در تمام بیش از چهاردهه گذشته بصورت سیستماتیک سطح گسترده‌ای از تبعیض را در همه حوزه‌های شهروندی تجربه می‌کنند.
نماینده ارشد جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل در ادامه از جمهوری اسلامی خواست که «فورا تعهدات حقوق بشری و مسئولیت خود را در قبال تمامی ایرانیان به‌جا آورد و سرکوب‌ها را بلافاصله متوقف کند.»
جمهوری اسلامی ایران، آیین بهاییت را به رسمیت نمی‌شناسد و شهروندان بهایی ایران همواره با اتهامات قضایی و امنیتی از جمله «جاسوس و دشمن» توصیف می‌شوند. شمار زیادی از آن‌ها طی سال‌های پس از انقلاب ایران اعدام شده یا به قتل رسیده‌اند و همواره احکام بازداشت، زندان، ضبط اموال و محرومیت از تحصیل و کسب و کار علیه آن‌ها صادر شده است.
در همین حال مدافعان حقوق بشر و نهادهای بین‌المللی همواره با اشاره به بازداشت گسترده و احکام سنگین علیه شهروندان بهایی، رفتار حکومت ایران را «نقض سیستماتیک حقوق بشر» می‌دانند.
