بازداشت ارسلان یزدانی، شهروند بهایی در تهران
بنا بر خبر رسیده به «ایرانوایر»، صبح روز چهارشنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۰، ماموران وزارت اطلاعات در تهران با یورش به منزل یک شهروند بهایی به نام «ارسلان یزدانی»، او را بازداشت کردند.
میگوید نگران است و این نگرانی حالا بیشتر شدت گرفته زیرا از زمان بازداشت همسرش تا لحظه تنظیم این گزارش، از محل نگهداری و وضعیت او بیخبر مانده است و پیگیریهایش هم برای کسب اطلاعات در این زمینه به نتیجه نرسیدهاند.
سمیرا ابراهیمی، همسر ارسلان یزدانی در مورد نحوه بازداشت این شهروند بهایی به «ایرانوایر» میگوید: «روز چهارشنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۰، حدود ساعت ۱۱ و۴۵ دقیقه قبل از شهر در آپارتمان ما را زدند و وقتی من و فرزندم رفتیم در را باز کنیم، اول یک مامور زن چادری نام من را برد و وقتی تایید کردم که من سمیرا ابراهیمی هستم، با زور وارد خانه ما شد و اعلام کرد که از من شکایت شده است. این ادعا درست نبود و هیچ شکایتی علیه من وجود نداشت. ارسلان هم پیش از این، هیچ وقت بازداشت یا احضار نشده بود.»
به گفته او، تعداد زیادی مامور برای تفتیش منزل و جلب همسرش وارد خانه آنها شده بودند: «پس از حضور دو مامور زن، هشت نفر مامور مرد هم وارد خانه شدند و با نشان دادن حکم جلب ارسلان، گفتند قصد تفتیش منزل را دارند. آنها علاوه بر خانه، محل کار همسرم، انباری آپارتمان و ماشین ما را هم تفتیش کردند.»
سمیرا ابراهیمی با اشاره به شایعاتی که در فضای مجازی درباره مسلح بودن ماموران منتشر شده است، میگوید: «من نمیدانم ماموران مسلح بودند یا نه. اگر هم اسلحه به همراه داشتند، نشان ما ندادند و از آنهم استفاده نکردند.»
سمیرا ابراهیمی درباره رفتار ماموران هنگام بازداشت همسرش میگوید: «ما دو فرزند ۱۲ و شش ساله داریم. از ماموران خواستم تا وقتی پدر همسرم برای بردن بچهها نیامده است و آنها در خانه هستند، تفتیش منزل را شروع نکنند. وقتی به این موضوع اصرار کردم ماموری که از بقیه جدیتر بود به من نزدیک شد با صدای بلند گفت از مهربانی ما سوءاستفاده میکنید! در نهایت از داخل یکی از اتاقها کارشان را آغاز کردند.»
پدر ارسلان یزدانی برای بردن فرزندان این زوج بهایی به منزل آنها رفته و با دیدن وضعیت خانه و پسرش، دچار ضعف و استرس شدید شده است: «پدر همسرم آنقدر حالش بد بود که من پیشنهاد کردم برای بردن بچهها به منزل خود، اسنپ بگیرد. در این لحظه ماموری که خشنتر از بقیه بود، گفت یکی از ما آنها را همراهی میکند.»
ماموران بدون این که مشخص کنند از کدام نهاد برای بازداشت رفته بودند، در جریان تفتیش منزل ارسلان یزدانی، بخش زیادی از وسایل شخصی آنها را ضبط کردند.
این شهروند بهایی میگوید حتی اجازه دیدن حکم جلب و اطلاع از جزییات بازداشت به او و همسرش داده نشده است: «ما اصلا نمیدانیم چرا ارسلان بازداشت شده است. ماموران هیچ توضیحی ندادند. حتی در برابر اصرارهای پسرم که دلیل بردن پدرش را میپرسید، گفتند به خاطر شغلش چند تا سوال از او داریم. حتی اجازه ندادند حکم جلب را ببینیم. فقط از روی آن خواندند که علت بازداشت ارسلان، اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و تشکیل اجتماعات علیه امنیت ملی است. البته اضافه کردند موارد دیگری هم هست که بعدا به خودش تفهیم میشود.»
سمیرا ابراهیمی میگوید: «به جز لپتاپ، موبایل همسرم، کتابها و همه تصاویر مذهبی موجود در خانه، علیرغم این که نام من در حکم نبود و حکم بازداشتی هم برای من صادر نشده بود، موبایل و آیپد من و تلفن همراه و لپتاپ پسرم را هم ضبط کردند و اعتراض من هم به این موضوع نتیجهای نداشت.»
همسر ارسلان یزدانی میگوید روزپنجشنبه ۱۱ شهریور ایمیلی دریافت کرده که در آن به او اطلاع داده شده بود کلیه اطلاعات صفحه شخصیاش در اینستاگرام دانلود شدهاند و رمز ایمیلهای او هم تغییر کرده است: «این مصداق بارز نقض حریم شخصی است. چرا باید همه اطلاعات شخصی حساب من به همراه عکسهای خانوادگیام در اختیار ماموران باشد، آنهم بدون داشتن مجوز ضبط وسایل؟»
تفتیش و بازرسی منزل ارسلان یزدانی تا حوالی ساعت دو بعدازظهر طول کشیده است و پس از آن، ماموران او را برای تفتیش محل کارش همراه خود بردهاند.
به گفته سمیرا ابراهیمی، علاوه بر ۱۰ ماموری که به داخل آپارتمان آنها وارد شده بودند، تیم دیگری هم بیرون ساختمان حضور داشته و انتقال همسرش به محل کار او به قصد تشویش، توسط تیم دیگری انجام شده است.
او میگوید: «همسر من طراح و گرافیست است و اتاقی را در محلی برای کار به عنوان دفتر اجاره کرده بود. این مدت به دلیل شیوع ویروس کرونا، فقط برای قرار ملاقاتهای کاری به آن جا میرفت و عموما به صورت آنلاین از خانه و فریلنس کار میکرد. هر چه قدر هم توضیح داد اما ماموران گفتند لازم است که آنجا را هم ببینند.»
سمیرا ابراهیمی در خصوص پیگیری وضعیت همسرش میگوید: «روز بعد از بازداشت، من به دادسرا مراجعه کردم ولی چون دادسرا پنجشنبه تعطیل است، گفتند باید روز شنبه اقدام کنید. وکیلی هم که با او مشورت کردیم، گفت تا شنبه اقدامی نمیشود کرد. ما حتی نمیدانیم نهاد بازداشت کننده کجا است. فقط بر اساس تجربه دوستان مشترکی که قبلا بازداشت شدهاند، احتمال میدهیم که بازداشت از سوی وزارت اطلاعات انجام شده باشد.»
سمیرا ابراهیمی میگوید به جز تهدیدهایی که طی سالهای گذشته از سوی نهادهای امنیتی برای خانواده همسرش به علت بهایی بودن اتفاق افتاده، طی یک سال پنج بار از آنها دزدی شده است: «یک بار از خانه ما دزدی شد، سه بار از ماشین و یکبار هم از همسرم زورگیری کردند و موبایلش را بردند. اما حالا که فکر میکنم، دزدی خانه ما خیلی شک برانگیز بود.»
او در توضیح چگونگی این سرقت میگوید: «سال گذشته، درست ۱۷ مرداد از خانه ما سرقت شد. اما در کمال تعجب، مقداری دلار و سکه پارسیان طلایی که در خانه بود را نبردند، فقط لپتاپ همسرم و یک سری زیورآلات بدلی سرقت شد. دیروز که مامورها در حال تفتیش بودند، من پرسیدم آیا چند سکه پارسیان که توی خانه است را ضبط میکنید؟ گفتند نه، ما به مسایل مالی کاری نداریم. من در پاسخ اشاره کردم که چیز با ارزش زیادی هم نداریم و قبلا از ما سرقت شده است که گفتند بله در جریان هستیم. خیلی تعجب کردم و گفتم نکند کار خودتان بوده است؟ جواب دادند شما به همین راحتی اتهام میزنید؟ من هم گفتم شما هم الان دارید به همسر من اتهام بیاساس میزنید. »
سمیرا ابراهیمی با اشاره به عجیب بودن ماجرای سرقت خانه و پاسخ شکبرانگیز ماموران میگوید: «من نمیتوانم با اطمینان بگویم این دزدی، بخشی از تهدیدها و اعمال فشار علیه بهاییان بوده است اما برخورد ماموران این احتمال را تقویت میکند.»
به نظر میرسد بازداشت شهروندان بهایی در شهرهای ایران، بخشی از اقدامات تازه از سوی جمهوری اسلامی برای بیش از پیش تحت فشار قرار دادن این اقلیت مذهبی باشد.
هفته گذشته، جامعه جهانی بهایی با انتشار نامهای خطاب به جوامع بینالمللی، از آنها خواست در برابر تبعیضهای گسترده حکومت ایران علیه بهاییان سکوت نکنند و به آن واکنش نشان دهند.
طی چهار دهه گذشته، پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، مصادره داراییها و املاک اقلیتهای دینی و بهویژه بهاییان در کنار بازداشتهای عقیدتی، به یکی از روشهای متداول سرکوب شهروندان به دلیل اعتقاداتشان تبدیل شده است.
بنا بر خبر رسیده به «ایرانوایر»، صبح روز چهارشنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۰، ماموران وزارت اطلاعات در تهران با یورش به منزل یک شهروند بهایی به نام «ارسلان یزدانی»، او را بازداشت کردند.
روز دوشنبه ۱۱ مرداد ماه ۱۴۰۰، منازل حداقل سه نفر از بهاییان ساکن روستای روشنکوه مازندران به نامهای «ثابتیان»، « درخشان» و «عنایتی» بدون اخطار قبلی تخریب شد. اکثر ساکنان روستای روشنکوه بهایی هستند و همین موضوع باعث شده طعم انواع و اقسام تبعیض و محدودیت را بچشند. داستان تخریب خانههای روستاییان چیست؟