در بخشی از این نامه با اشاره به اصل ۱۳ قانون اساسی و محرومیت جامعه مسیحیان فارسی زبان نوشته شده است، «یکی از حقوق حقه‌ی ویران شده در این گسل، حق برخورداری از کلیسای رسمی و ساختمانی است. حقی که در نتیجه‌ی نقض فاحش و گسترده‌ی آن شمار بسیار زیادی از مسیحیان در زندان‌های سراسر ایران متحمل حبس‌های طولانی مدت شدند، شلاق خوردند و از حقوق اجتماعی محروم شدند.»
مسیحیان فارسی زبان به دلیل اینکه عبادت مسیحیان در کلیساهای ایران به زبان فارسی انجام نمی‌شوند اقدام به ایجاد عبادتگاه‌های خانگی می‌کنند اما این عبادت‌گاه‌ها بصورت مداوم مورد یورش نیروهای امنیتی قرار می‌گیرد و حاضران و اعضای آن بازداشت می‌شوند.
این سه نوکیش مسیحی با اشاره به همین موضوع در بخشی از نامه خود نوشته‌اند: «چه بسیار کلیساهایی که توسط حکومت پلمپ، تخریب و یا گرفتار تغییر کاربری شدند. این سرزمین روز به روز بیشتر از نشانه‌های تنوع عقیدتی تهی می‌شود و به قهقرا می‌رود. اجبار و خط مشی‌ای که می‌خواهد اندیشه را پنهان و سپس نابود کند، راه‌های تجلی و نمود تفکر و بیان آزادانه را سد می‌کند.»
آن‌ها با اشاره به مشکلات دیگر مسیحیان فارسی‌زبان در ایران در ادامه نوشته‌اند: «نقض حق برخورداری از کلیسای رسمی و ساختمانی تنها درد و معضل مسیحیان نیست. خفه کردن آزادی فکر، عمل و عقیده در مشت‌های آهنین و بی‌منفذ حکومت، مسیحی و غیرمسیحی نمی‌شناسد. اگر چشم بر درهای بسته‌ی کلیساهای رسمی ببندیم قدر مسلم چشم بر نقض تمام حقوق مسیحیان ایران زمین بسته‌ایم»
این شهروندان در بخشی از نامه با برشمردن محرومیت‌های متعدد و تبعیض‌هایی که بر مسیحیان از سوی حاکمیت تحمیل شده است نوشته‌اند: «با نگاهی سریع و گذرا به اتهامات و مصادیق عنوان شده علیه مسیحیان بازداشت شده، در بیش از چهل سال گذشته در می‌یابیم که علت بازداشت تقریبا تمامی آن‌ها مرتبط با حق برخورداری از مکانی برای عبادت جمعی به زبان فارسی بوده است. آنانی که در تلاش برای برخورداری از حق پرستش و حق برخورداری از کلیسا و عبادتگاه در خانه‌های خود جمع شدند و پرستش کردند، برچسب‌های امنیتی بر پیشانی‌شان حک شد و طوق سنگین جفا از جانب حکومت رسما بر گردنشان آویخته شد.»
دوتن از نویسندگان این نامه یعنی بابک حسین‌زاده و بهنام اخلاقی ۴ اسفندماه ۱۳۹۷ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و پس از ۱۲ روز بازداشت در یکی از نهادهای امنیتی به زندان منتقل شدند.
این دو نوکیش مسیحی در تاریخ ۲۷ اسفندماه ۹۷ با تودیع قرار وثیقه ۱۵۰ میلیون تومانی، به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شدند.
مردادماه ۱۳۹۸ شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه جلسه محاکمه بابک حسین‌زاده و بهنام اخلاقی برگزار شد و به دلیل افزایش قرار وثیقه آن‌ها به مبلغ یک میلیارد و پانصد میلیون تومان به بند ۴ زندان اوین منتقل شدند.
اتهام این دو نوکیش مسیحی «اقدام علیه امنیت کشور از طریق تشکیل کلیسای خانگی و تبلیغ مسیحیت تبشیری و صهیونیستی» است و آن‌ها در دادگاه نهایی در خردادماه ۱۳۹۹ به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شدند.
صاحب (زمان) فدایی دیگر نوکیش مسیحی امضاکننده این نامه در تاریخ ۲۴ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۵، در جریان مراسم کلیسایی در رشت توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد. آقای فدایی به همراه چند تن دیگر از اعضای کلیسای خانگی در تاریخ ۳ تیرماه ۹۶ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی، به ریاست قاضی ماشالله احمدزاده به اتهام «تشکیل کلیسای خانگی» و «ترویج» آنچه که «مسیحیت صیهونیستی» خوانده شده است به ده سال زندان محکوم شد.
در شهریورماه ۱۳۹۷ صاحب فدایی در پرونده دیکری به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و تکرار جرم به یک سال و شش ماه حبس و دو سال تبعید به نهبندان محکوم شد.
در نهایت در تیرماه ۱۳۹۸ محکومیت این نوکیش مسیحی با پذیرش درخواست اعاده دادرسی به شش سال حبس تعزیری کاهش پیدا کرد و او از شهریورماه ۱۳۹۸ در زندان اوین به سر می‌برد.
صاحب(زمان) فدایی یکی از نوکیشان مسیحی است که علاوه بر زندان و تبعید در تاریخ آبان ۱۳۹۹ به اتهام شرب خمر مجازات غیرانسانی شلاق برای او اجرا شده است.
او همچنین تاکنون دوبار درخواست آزادی مشروط به مقامات قوه قضاییه ارایه داده که علیرغم وعده دادستان تهران، علی القاصی مهر برای مساعدت در این پرونده مورد قبول واقع نشده است.
