سخن‌گوی دفتر جامعه بهایی در این باره در توییتر خود نوشته است: «نمایندگانی از سوی بهشت‌زهرای تهران، بهائیان را مجبور می‌کنند اموات خود را در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران و یا در لابه‌لای قبور سابق بهائیان که گنجایش یک قبر را نیز ندارد دفن کنند.»
او افزوده است: «نمایندگان بهشت‌زهرا مدعی شده‌اند که گورهای دسته‌جمعی خاوران که محل دفن بسیاری از اعدام‌شدگان پس از انقلاب در دهه ۶۰ بوده به طور کامل تخریب و تخلیه شده است.»
سیمین فهندژ هم‌چنین افزوده است: «با تخریب و یا مصادره بسیاری از گورستان‌های بهائی در این چهار دهه، بهائیان رنج بی‌حرمتی به عزیزان از دست رفته را بارها لمس کرده‌اند و نمی‌خواهند دیگران این رنج را بچشند. کفن‌ودفن و انجام مراسم خاکسپاری مطابق با آداب‌ورسوم و اعتقادات مذهبی، از حداقل حقوق شناخته شده انسانی است.»
تاکنون ده‌ها گورستان عمومی بهاییان در شهرهای مختلف ایران تخریب یا با هدف ممانعت دفن اموات در آن به طور کامل بسته شده‌اند. در مواردی حتی عوامل جمهوری اسلامی اقدام به خارج کردن اجساد بهاییان از قبرها و رها کردن آن‌ها در نقاط دیگر کرده‌اند؛ از جمله در آبان سال ۱۳۹۷ که پیکر یک شهروند ایرانی بهایی به نام خانم «شمسی اقدسی اعظیمیان» از آرامگاهش در قبرستانی اطراف دماوند بیرون کشیده و در بیابان‌های اطراف رها شد.