جامعه جهانی بهائی روز دوشنبه چهاردهم فروردین، با انتشار بیانیه‌ای اقدام وزارت اطلاعات در دفن جسد یک شهروند بهایی در گورستان خاوران را «وقیحانه و وحشیانه» خوانده و نوشته است که بهاییان پس از مرگ نیز از تعقیب حکومت ایران در امان نیستند.
در بیانیه جامعه جهانی بهایی که مقر آن در نیویورک است گفته شده که، بهزاد مجیدی، شهروند بهائی متوفی، توسط یک مامور وزارت اطلاعات در آرامستان خاوران و در مجاورت قبرستان بهائیان به خاک سپرده شده است.
در این بیانیه آمده است که دفن اجباری این شهروند بهائی پس از خودداری خانواده‌اش از پرداخت «هزینه گزاف» مورد مطالبه این مامور وزارت اطلاعات انجام گرفته است.
جامعه جهانی بهایی در توضیح شیوه دفن بهزاد مجیدی نوشته است: «مامور وزارت اطلاعات از خانواده متوفی خواسته بود که برای دفن در زمین‌هایی که قبلا تحت مالکیت و مدیریت جامعه بهائی بوده، هزینه گزافی بپردازند. او همچنین خانواده را تهدید کرد که برآورده نکردن خواسته‌هایش منجر به دفن در محلی در مجاورت قبرستان بهائیان خواهد شد که پیشتر توسط جمهوری اسلامی برای دفن زندانیان سیاسی اعدام شده، استفاده شده است.»
جامعه جهانی بهائیان در بیانیه خود افزود که پیروان این آئین از حق تدفین متوفیان خود بر اساس آیین بهائیت محروم می‌شوند و کارکنان آرامستان‌های بهائی بازداشت و خانواده‌های‌شان به دستگیری و زندان تهدید می‌شوند.
این سازمان خاطرنشان کرد که شمار زیادی از آرامستان‌های بهاییان طی چهار دهه اخیر «مصادره یا هتک حرمت» شده‌اند.
سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهایی در ژنو، نیز روز دوشنبه در صفحه توئیتر با بازنشر این بیانیه نوشته است: «پیکر بی‌جان بهاییان چه تهدیدی برای حکومت است که بعد از سرکوب بی‌وقفه که در زندگی به آن‌ها تحمیل می‌شود رفتار بی‌رحمانه حکومت ایران حتی پس از مرگ با آن‌ها ادامه دارد؟»
در بیانیه جامعه جهانی بهایی در مورد وضعیت جسد شهروند بهایی دیگری به نام فیروزه اختر خاوری که در سردخانه قرار دارد، ابراز نگرانی شده است.
بر اساس این بیانیه، مامور وزارت اطلاعات از خانواده خانم اختر خاوری نیز مبلغ بالایی را درخواست کرده و گفته است در غیر این‌صورت «جسد این متوفی نیز مانند جسد آقای مجیدی» در گورستان خاوران دفن خواهد شد.
از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷، بهائیان به صورت نظام‌مند در معرض رفتارهایی تبعیض‌آمیز و غیرقانونی از جمله بازداشت‌های خودسرانه و حبس بر اساس اتهامات بی‌اساس، محرومیت از تحصیل، مصادره خانه‌ها و اموال، و هتک حرمت به آرامستان‌های شان بوده‌اند.
