از فردای روز دستگیری، مراجعه خانواده به دادسرا و زندان اوین آغاز می‌شود. در روزهای اول هیچ‌کس پاسخ‌گو نبوده است تا سرانجام به آن‌ها گفته می‌شود که نام حامی در سیستم ثبت شده و پرونده در شعبه۲ دادسرای اوین تحت بررسی است. اما از اتهام، وضعیت پرونده و قرار بازداشت او هیچ اطلاعاتی به خانواده نمی‌دهند. دادسرا با درخواست تعیین وکیل برای پی‌گیری پرونده موافقت نمی‌کند ولی مسوول پرونده به حامی می‌گوید او می‌تواند از وکلای مورد تایید قوه قضاییه انتخاب کند. شماره تلفن یکی از آن‌ها را هم به حامی می‌دهد که با توجه به سابقه وکلای تسخیری، خانواده نمی‌پذیرد.

در طی دوره بازداشت در اوین، حامی چند دفعه با خانواده‌اش تماس کوتاهی تلفنی می‌گیرد و به آن‌ها اطلاع می‌دهد که در انفرادی نیست و در اتاق‌های چهار یا پنج نفره، در بازداشت است. در یکی از تماس‌ها، خانواده متوجه می‌شوند که حالش خوب نیست و سرما خورده است. حامی می‌گوید هوای اتاق‌ها به‌ویژه شب‌ها سرد است و لباس و وسایل گرم هم در اختیارشان نمی‌گذارند. پس از این تماس، خانواده برای او لباس گرم می‌برند ولی مسوول مربوطه نمی‌پذیرد و می‌گوید هوای سلول خوب است.

حامی بهادری در دوره بازداشت در اوین مبتلا به بیماری کرونا می‌شود و دوره بیماری او یک ماه طول می‌کشد ولی هیچ درمان و مداوای خاصی برایش انجام نمی‌دهند. هم‌چنین دچار بیماری گوارشی شده که تا کنون سلامت کاملش را به دست نیاورده است.

بازپرس پرونده سعی می‌کند تا با استفاده از عکس‌های خانوادگی، حامی را به اتهامات واهی متهم کند و از قرار وثیقه برای او امتناع می‌کند.

پس از ۸۰ روز بازجویی، حامی بهادری را به بند عمومی زندان «فشافویه» منتقل می‌کنند.