حدود یک سال پیش از دستگیری، سپهر ضیایی دچار بیماری سکته گوش یا کری ناگهانی شد. پس از دو سه هفته درمان، گوش راست او شنوایی کامل و گوش چپش ۸۰ درصد شنوایی‌اش را باز می‌یابد. در طی دو ماه گذشته، گوش چپ او شنوایی خود را کاملا در زندان از دست داده و مشخص نیست ایجاد مشکل دوباره ناشنوایی بر اثر ضربه فیزیکی بوده است یا ناشی از فشارهای عصبی حاصل از بازجویی و زندان. هیچ نوع درمانی هم از طرف بهداری زندان در مورد درمان و رفع بیماری این شهروند زندانی انجام نگرفته است.

هم‌چنین سپهر ضیایی به دلیل بالابودن سن عادت داشته تا غذاهای سالم بخورد و دقایقی را در شبانه روز به نرمش بپردازد. غذاهای زندان مناسب نیست مثلا به زندانیان کالباس داده می‌شود.

فضای سلول‌ها هم آن‌قدر کوچک و پر جمعیت است که اصلا امکان حرکت اضافی و نرمش در آن نیست. خانواده ضیایی، سه بار برای او پول داده‌اند که هیچ‌کدام تا کنون به دست او نرسیده است. در هنگام بازداشت مبلغی پول همراه ضیایی بوده که به دلیل ازدحام زندانی‌ها مامور خرید به سلول او مراجعه نکرده است. هم‌چنین ماموران زندان از دریافت لباس زیر برای وی خودداری کرده‌اند.

این مشکلات موجب شده تا سپهر ضیایی دچار عارضه گوارشی شود. پس از دوره انفرادی، ابتدا وی را به اتاقی بدون دستشویی می‌فرستند که پس از چند روز به دلیل بیماری به بهداری منتقل می‌شود.

در این وضعیت به درخواست بهداری، او را به اتاق دیگری که دارای دستشویی است، منتقل می‌کنند ولی هم‌چنان مشکل گوارشی وجود دارد و درمان نشده است. با وجود این بیماری‌ها و طولانی‌شدن بازداشت موقت، سلامت این زندانی بهایی در معرض خطر جدی قرار گرفته است.