او علاقه خاصی به ادبیات و شعر داشت و در نقاشی سیاه قلم و خوش‌نویسی به حدی تبحر داشت که آثار ماندگاری از خود در این زمینه به یادگار گذاشته است.
خالد در سال ۱۳۵۰ برای گذراندن دوره سربازی، در نیروی هوایی ارتش مشغول به خدمت شد. پس از سپری کردن دوره خدمت سربازی، در آزمون ورودی دانشکده خلبانی نیروی هوایی شرکت کرد و با قبولی در این آزمون، به دانشکده خلبانی این نیرو رفت.
او در دوره یک ساله مقدماتی، خدمت در نیروی هوایی را با موفقیت به پایان رساند و برای دوره تکمیلی در خارج از کشور انتخاب و در سال ۱۳۵۳ به امریکا اعزام شد.
در همان مدت اقامت در امریکا، از فرصت ایجاد شده استفاده کرد و به تکمیل زبان انگلیسی خود پرداخت و موفق به اخذ لیسانس زبان شد.
در امریکا، پس از طی دوره‌های «تی۳۷»، «تی۳۸» و «اف۴» که ویژه خلبانان جت‌های جنگنده است، به ایران بازگشت و درجه ستوان دومی را گرفت.
او شش ماه اول حضور در ایران را در پایگاه اول شکاری «مهرآباد» تهران مشغول به کار شد و سپس در سال ۱۳۵۶ به پایگاه سوم شکاری «شاهرخی» (پایگاه «نوژه» فعلی) انتقال یافت و پس از دو سال خدمت در این پایگاه و طی مراحل و مدارج لازم و موفقیت در آزمون‌های مربوطه، به اخذ درجه ستوان یکم نائل آمد.
در روز ۳۱ شهریور۱۳۵۹، خالد حیدری در مرخصی روزانه به سر میبرد که بلافاصله پس از شروع جنگ ایران و عراق، در آخرین لحظات ساعت کاری اداری، خود را به عملیات پایگاه معرفی و آمادگی خود را برای انجام عملیات اعلام کرد.
او سرانجام در ساعت پنج عصر روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، در عملیاتی معروف به «انتقام»، در حالی که به همراه تیم «آلفا-رد» از پایگاه سوم شکاری مامور بمباران پایگاه هوایی «کوت» در استان «میسان» عراق بود، هواپیمایش مورد اصابت یک فروند موشک «سام» قرار گرفت و به همراه کمکش، «محمد صالحی»، در رودخانه «دجله» سقوط کرد.
پس از گذشت ۳۲ سال، گروه اکتشاف جمهوری اسلامی اعلام کرد در یک عملیات اکتشاف در یک قبرستان در شهر کوت، پیکر خلبان‌های آلفا-رد پیدا شد و در آبان ۱۳۹۲ پیکرهای این دو خلبان به ایران بازگردانده شدند.
پیکر خالد حیدری به زادگاهش مهاباد انتقال یافت و در کنار تندیس هواپیمایش که در میدان ورودی این شهر نصب شده است، به خاک سپرده شد. در عملیات لایروبی رودخانه دجله نیز لاشه متلاشی شده هواپیمای عملیات آلفا-رد را پیدا کردند.
