تخریب آرامگاه‌های اقلیت‌های دینی در ایران یکی از روش‌های سرکوب سیستماتیک است که تاکنون بارها در خصوص بهاییان، منداییان و برخی دیگر از اقلیت‌های مذهبی رخ داده است.

این اقدام عموما توسط نهادهای حکومتی یا نیروهایی مذهبی تندرو و «آتش به اختیاران» نظام صورت می‌گیرد.

بنا بر گزارش منتشر شده دیوارها، غسالخانه و سرویس بهداشتی این آرامستان تخریب به صورت شبانه و توسط افراد ناشناس تخریب شده است.

طی هفته‌های گذشته شهروندان بهایی بصورت متمرکز و هدفمند در شهرهای مختلف تحت فشار قرار گرفته و احضار، بازداشت و تهدید شده‌اند.

علاوه بر آن مصادره، تخریب و تغییر کاربری اماکن و اموال بهاییان در دستور کار نظام جمهوری اسلامی قرار گرفته و موجب نگرانی شهروندان بهایی ساکن ایران شده است تا آنجایی که جامعه جهانی بهاییان با انتشار بیانیه‌ای خطاب به نهادها و سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی خواستار آن شد که در برابر این ظلم سیستماتیک نظام جمهوری اسلامی سکوت نکنند.

بهاییان در کنار پلمب محل کسب و کار، محرومیت از تحصیل و اشتغال در اماکن دولتی، عدم امکان برگزاری مراسم و مناسک مذهبی با ممانعت از دفن اموات خود در شهرهای مختلف کشور در آرامستان‌های عمومی  نیز مواجه هستند.

این در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.

شهروندان بهایی در ایران بزرگترین اقلیت دینی غیررسمی هستند و سال‌هاست که از بدیهی‌ترین حقوق شهروندی محروم شده‌اند.