اعزام به خدمت سربازی

در اواخر شهریور ۱۳۶۴ ماموران نظام وظیفه به روستا رفتند و با اعلام اسامی چهار نفر از جمله فرهاد، از آن‌ها خواستند تا خود را جهت انجام خدمت وظیفه سربازی معرفی کنند.

در آن زمان فرهاد هنوز به سن خدمت سربازی، ۱۸ سال تمام، نرسیده بود، ولی با نصیحت پدر مبنی بر این‌ که دفاع از آب و خاک و وطن از وظایف اصلی هر فرد بهایی است، فرهاد برای گذراندن خدمت سربازی اعلام آمادگی کرد.

جای خالی فرهاد در جمع خانواده مشهود بود. او شخصیت منحصربه‌فردی داشت. پسر بزرگ خانواده بود و خود را در قبال خانواده مسئول می‌دانست. فرهاد با این‌ که می‌توانست به شهر بزرگی مثل ساری برود و در آنجا مشغول به کار شود، ولی پس از تحصیل به روستا برگشت تا به پدرش در تامین هزینه زندگی کمک کند. مهربانی و شوخ‌طبعی‌اش زبانزد همه اهالی روستا بود. فرهاد این صفات را با خود در جبهه وسط دود و آتش هم حفظ کرد. هم‌سنگرهایش او را به این صفات می‌شناختند و پس از شهادت، کارهایش را برای خانواده‌اش تعریف کردند.

فرهاد و سه جوان دیگر روستا در آبان ماه، خود را به بخشداری کیاسر معرفی کردند و دفترچه آماده به خدمت گرفتند. این چهار نفر در ۱۸اردیبهشت۱۳۶۵ جهت خدمت در «لشکر ۳۰ گرگان» اعزام شدند. پس از گذراندن دوره سه ماهه آموزشی در پادگان ارتش شهرستان گنبدکاووس، در ۱۸ مرداد با قطار از گرگان عازم تهران شدند.

یکی از دوستان فرهاد خاطره جالبی را تعریف می‌کند: «چون خانه فرهاد و سه هم‌قطارش نزدیک به محل عبور قطار بود، قرار می‌گذارند تا خانواده‌هایشان در کنار ریل منتظر باشند تا وقتی قطار از روستا عبور می‌کند، برای همدیگر دست تکان بدهند. هنوز یک کیلومتر به روستا مانده بود که چهار نفری سرهای خود را بیرون آورده بودند. جمع کثیری از دوستان و خویشاوندان‌ در کنار راه‌آهن صف کشیده بودند و برای آن‌ها دست تکان می‌دادند. فرهاد پاکت نامه‌ای را برای خانواده‌اش از پنجره به بیرون می‌اندازد. او پیش از بستن پاکت تکه‌ای نان خشک پیدا کرده و در پاکت گذاشته بود تا نامه سنگین شود و آن را باد نبرد. در حالی که قطار دور می‌شد و فقط چهار تا سر دیده می‌شد، خواهرها دنبال پاکت نامه می‌دویدند و آخرین نفرات روستاییان دست تکان می‌دادند.»

در تهران، سربازان را سوار اتوبوس کردند و اتوبوس‌ها به طرف شهر «پنجوین» در استان حلبچه عراق، محل استقرار لشکر ۳۰ گرگان، راهی شدند. قبل از ورود به عراق سربازان را در منطقه مرزی از اتوبوس‌ها پیاده کردند و پانزده روز آموزش نظامی مجدد دادند. بعد از دو هفته، سربازان لشکر گرگان تقسیم شدند که فرهاد به گردان ۱۴۷، گروهان یکم، قسمت ادوات بخش خمپاره منتقل شد. قسمت ادوات بخش پشتیبانی بود و سه گروهان دیگر در خط مقدم بودند.

فرهاد از فرماندهی خواست که او را به کارهای مربوط به نظافت، آوردن آب از کوه، آشپزی و یا هر کار سخت و خطرناک دیگری بگمارند، ولی او را از درگیری مستقیم و عملی که منجر به قتل و ریختن خون همنوعان خود از هر نژاد و ملیتی، به دلیل اعتقادات مذهبی می‌شود، معاف کنند.