بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیررسمی را بهاییان ایران تشکیل می‌دهند که در همه سال‌های گذشته تحت تبعیض سیستماتیک حاکمیت ایران قرار داشته و حقوق شهروندی آن‌ها هم‌چون حق تحصیل، استخدام در ادارات دولتی و اشتغال به کسب و کار خصوصی به اشکال مختلف نقض شده است.
مصادره زمین‌های ۲۷ خانواده بهایی که در روستای «ایول»، از توابع شهر ساری به شغل کشاورزی مشغول هستند، یکی از تازه‌ترین فشارهایی است که به جامعه بهاییان ایران وارد شده است.
بنابر اسناد منتشر شده از سوی جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، مصادره اموال این شهروندان یکی از نتایج فوری جلسه‌ای بوده که شهریور ماه سال جاری برگزار شده است.
جلسه «کمیسیون اقوام ، فرق و مذاهب» در ساری با هدف بررسی آخرین وضعیت درویشان و بهاییان برگزار شده است و نمایندگان ۱۹ سازمان امنیتی و اطلاعاتی ایران در آن حضور داشته‌اند.
این اسناد نشان می‌دهند که نهادهای امنیتی و اطلاعاتی در ایران برای کنترل دقیق شهروندان بهایی و درویشان به عنوان دو باور غیررسمی در قانون اساسی برنامه‌ریزی کرده‌اند.
شرکت کنندگان در این جلسه تصمیم گرفته‌اند دانش‌آموزان بهایی در مدارس بیش از پیش از سوی مسوولان آموزش و پرورش برای «جذب به دین اسلام» تحت فشار قرار بگیرند.
«عبدالکریم لاهیجی»، رییس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران و رییس افتخاری «فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر» این اقدام نهادهای امنیتی و اطلاعاتی در ایران را نشان دهنده افزایش آزار دولت ایران علیه پیروان آیین بهایی دانسته و گفته است: «ولتمردان در مغایرت با تعهدهای بین‌المللی حقوقی کشور، این پیروان را مرتد می‌دانند، دین آن‌ها را ممنوع می‌کنند و عمل به آیین بهایی را اقدام ضاله می‌دانند.»
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران و فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر از جامعه بین‌المللی خواسته‌اند دولتمردان ایران را ملزم به رعایت حق آزادی دین یا عقیده کنند.
ایران بر اساس تعهدهای حقوقی خود در ماده ۱۸ «میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی» موظف است حق آزادی دین و عقیده را از شهروندان سلب نکند. این درحالی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران، بیش از ۲۰۰ تن از شهروندان بهایی اعدام شده و تعدادی نیز به دست نیروهای تندرو به قتل رسیده‌اند.
شهروندان بهایی در ایران در طول ۴۲ سال گذشته همواره مورد آزار و تعقیب قضایی قرار گرفته و با احکام سنگین زندان مواجه شده‌اند و هم‌اکنون شمار زیادی از آن‌ها در شهرهای مختلف ایران دوران محکومیت خود را طی می‌کنند.
