«مهران براتی»، کارشناس روابط بین‌الملل درباره تبعیض‌ها و آزار و اذیت‌هایی که در طول چهل و چند سال اخیر منجر به مهاجرت اجباری تعداد زیادی از یهودیان ساکن ایران شده است، به «ایران‌وایر» می‌گوید: «غلامحسین ساعدی در نامه‌ای که بعد از فرار از ایران و هنگام عبور از مرز پاکستان نوشته بود، جمله غریبی دارد. او نوشته بود وقتی از مرز پاکستان رد می‌شده، جز یک کیسه دارو، یک مسواک و یک شلوار، چیزی نداشته است. غم هیچ چیز را نداشته جز غم وطن را. او گفته بود فکر نمی‌کردم که من سفر می‌کنم، فکر می‌کردم- به جان عزیز شما- ایران از من دور می‌شود و من مسافر نیستم، مسافر او است. این درست‌ترین تعبیری است که می‌شود برای هم‌وطنان یهودی‌مان وقتی بعد از انقلاب مجبور به ترک ایران شدند، استفاده کرد. باید پذیرفت آن‌ها از ایران دور نشدند، ایران از آن‌ها دور شد.»
به گفته مهران براتی، یهودیان ایرانی ساکن اسرائیل خود را بیش از این که اسرائیلی بدانند، ایرانی می‌دانند: «گاهی پای صحبت هم‌وطنان یهودی‌مان می‌نشینم. باورتان می‌شود بعضی از آن‌ها در اسرائیل احساس غربت می‌کنند و دلتنگ ایران هستند؟ ما باید قدردان آن ۲۰ هزار هم‌وطن یهودی باشیم که علی‌رغم همه دشواری‌ها، در ایران مانده‌اند و امیدوار باشیم به روزی که بازگشت همه به سرزمین و کاشانه‌ای به نام ایران ممکن باشد.»
مهران براتی با اشاره به پیوند تاریخی ایران، اسرائیل و یهودیان می‌گوید حضور یهودیان در ایران کهن‌تر از قدمت تاریخ شناخته شده ایران و دشمنی است که حاکمان امروز ایران از آن برای سرکوب یهودیان استفاده می‌کنند: «بگذارید داستانی از قوم یهود برایتان بگویم تا پیوند میان اسرائیل، ایران و یهود را بهتر درک کنید. در افسانه‌ها آمده است که سَرِح، نوه حضرت یعقوب بره‌های پدرش را در مراتع جودا می‌چراند. یکی از بره‌ها به درون غاری رفت و در پی آن، سرح. غار طولانی بود ولی سرح تا آخر غار رفت و سر از غار دیگری در آورد که خروجی آن حوالی اصفهان کنونی بود. سرح با گذشتن از دو غار، از سرزمین اسرائیل معجزه‌آسا به ایران می‌رسد. دو کیلومتر آن طرف‌تر از این غار، قبرستانی است در لنجان که امروز هم مردگان یهودی اصفهان را در آن دفن می‌کنند. هنوز هم پس از سال‌ها، یهودیان ایران به زیارت این غار می‌روند و به درون چاه ۲۵ متری آن خیره می‌شوند تا سرزمین اسرائیل را به چشم ببینند. سرح اولین یهودی اسطوره‌ای ایرانی است. می‌خواهم بگویم حضور فرزندان استر در ایران کهن‌تر از قدمت تاریخ شناخته شده ایران و دشمنی است که حاکمان امروز ایران از آن برای سرکوب شهروندان یهودی استفاده می‌کنند.»
حوزه‌های علمیه، نهاد‌های مذهبی، رسانه‌ها و حتی نهاد‌های امنیتی و اطلاعاتی طی چهار دهه گذشته اقدام به تولید و انتشار محصولات ضدیهود کرده‌اند. این نهاد‌ها که مسوولیت مستقیم گسترش قوانین دین اسلام در جامعه را برعهده دارند، با ارایه چهره‌ای غیرقابل قبول از دین یهود و پیروانش، تلاش می‌کنند یکی از رقبای دینی خود را ضعیف‌تر جلوه دهند یا کاملا از عرصه اجتماع حذف کنند.
اما جمهوری اسلامی از انکار هولوکاست و دشمنی با اسرائیل چه سودی می‌برد که باعث می‌شود چنین برای در صدر اخبار ماندن سیاستش هزینه‌های هنگفت بکند؟
مهران براتی با اشاره به معنای لغوی «هولوکاست»، در پاسخ به این پرسش می‌گوید: «این اصطلاح از کلمه یونانی-لاتین holocaustum گرفته شده که از حدود دو هزار و ۵۰۰ سال پیش شناخته شده است. در عهد قدیم به معنی سوزاندن حیوانات جهت قربانی کردن برای خدایان بوده است. اما چرا ایران به دنبال انکار چنین مفهومی است یا برای موجه جلوه دادن انکار هولوکاست هزینه می‌کند؟ چون شیوه نسل‌کشی که از دیرباز ریشه در سوابق مذهبی و عقیدتی بشریت داشته، در دوران مدرن نیز به زندگی بشر امروز راه یافته است؛ مثلا در جنگ داخلی یوگسلاوی، صرب‌های مسیحی و ارتدکس چندین هزار مسلمان را در یک روز کشتند و در گودال‌های از پیش آماده شده ریختند و پنهان کردند. این گونه ماجراها در کشور ایران امروز هم انجام می‌شود؛ در مورد معتقدین به بهاییت، در مورد هم‌جنس‌گرایان و یا مخالفان سیاسی حاکمیت موجود. در آبان ۱۳۹۸، بنا بر شواهد قابل اعتماد، بیش از هزار نفر را به جرم مخالفت با ایدئولوژی و سیاست حاکم در جمهوری اسلامی کشتار جمعی کردند که این نیز روایت دیگری از نسل کشی در ابعادی کوچک‌تر است. »
به باور این کارشناس روابط بین‌الملل، در محصولات رسانه‌ای تولید شده در مراکز فرهنگی و صداوسیمای ایران همان سیاستی جاری و ساری است که اگر به دقت نسل‌کشی یهودیان اروپا به دست حکومت هیتلر را دنبال کنیم، جاری بود: «حکومت هیتلری هم برای به دست آوردن اقبال مردم ناآگاه، دلایل مشابه آن‌چه امروز حاکمیت در محصولات رسانه‌ای خود علیه یهودیان مطرح می‌کند، به کار گرفته بود؛ مثلا این که یهودی‌ها تمام نظام پولی را در دست خود دارند، در فرهنگ کشور تا آن جا رسوخ کرده‌اند که هویت ملی را نابود کنند، علوم، تحقیقات و صنعت را در اختیار خود گرفته‌اند و نسل اصیل آریایی به واسطه حضور آن‌ها رو به اضمحلال است. برای همین است که ما باید برای هولوکاست اهمیت قایل شویم و جمهوری اسلامی هم به دلیل آن‌چه گفته شد، همه تلاشش را برای توجیه هولوکاست و کم اهمیت جلوه دادن آن می‌کند.»