همزیستی ادیان؛ روزگاری در کوچه شادمان تهران
بزرگترین اقلیت دینی غیررسمی در ایران را بهاییان تشکیل می‌دهند. شهروندانی که در چهاردهه گذشته تقریبا از تمامی حقوق انسانی و شهروندی خود در ایران محروم شده‌اند؛ از حق آموزش و تحصیل تا حق داشتن سرپناه و اشتغال و کسب‌وکار.
زندگی شهروندان بهایی در ایران اگر چه از سوی حکومت جمهوری اسلامی با رنج و تبعیض مداوم و آشکار همراه است، اما بسیاری از آن‌ها خاطرات خوشی از همزیستی با اقلیت‌های دینی دیگر و حتی اکثریت مسلمان در ایران دارند.
شادی بیضایی، شهروند بهایی ایرانی-استرالیایی است که سال‌ها پس از مهاجرت همچنان از خاطرات خوشی که در ایران داشته صحبت می‌کند. او نویسنده و ویراستار کتاب‌های کودک و نوجوانان بوده و به‌تازگی یک مجموعه انیمیشنی با عنوان «ماجراهای مانلی و بردیا» را برای کودکان دبستانی و والدین (یا مراقبان) آن‌ها نویسندگی کرده است. او در شبکه‌های اجتماعی همیشه از تجربه زیسته‌اش به عنوان یک اقلیت دینی نوشته است؛ از غم‌ها و شادی‌ها، از تبعیض‌ها و مهربانی‌هایی که تجربه کرده و از آن‌ها زندگی آموخته است.
تبعیض دینی از نگاه مخاطبان ایران‌وایر
ایران‌وایر در راستای پوشش مسائل مربوط به اقلیت‌های دینی و مذهبی در ایران، با انتشار پرسش‌نامه‌ای، چند سوال کلیدی را در مورد تبعیض‌های مذهبی مطرح کرد. گزارش زیر، بر مبنای یافته‌های این پرسش‌نامه تنظیم شده است. لازم به ذکر است که این یک نظرسنجی علمی نیست.