«هاراطون داویدیان»، استاد روان‌پزشکی «دانشگاه تهران» و از بنیان‌گذاران روان‌پزشکی در ایران بود که دوم اسفند ۱۳۰۳ در تهران متولد شد.
او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در دبستان «کوشش» و تحصیلات متوسطه در دبیرستان «البرز»، به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران رفت و در سال ۱۳۲۷ فارغ‌التحصیل شد.
داویدیان پس از گذراندن خدمت نظام وظیفه، به درخواست خودش، در سال ۱۳۲۹ به دستیاری بخش تازه تاسیس بیماری‌های روانی، وابسته به دانشکده پزشکی انتخاب شد و به همکاری با دکتر «ابراهیم چهرازی» و سپس دکتر «ناصری» در «بیمارستان روزبه» پرداخت.
او در سال ۱۳۳۴ با کسب موفقیت در امتحانات انتخاب رییس درمانگاه بیماری‌های روانی، به منظور ادامه تحصیل عازم لندن شد و در سال ۱۳۳۷ دیپلم تخصصی بیماری‌های روانی را دریافت کرد. پس از بازگشت به کشور و شروع خدمات دانشگاهی نیز مدارج مختلف آموزش، دانشیاری، تصدی بخش و ریاست بخش روانی را یکی پس از دیگری طی و در سال ۱۳۴۷، مقام استادی رشته بیماری‌های روانی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران را کسب کرد.
دکتر داویدیان طی خدمت دانشگاهی خود، دو بار، از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۲ و از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ مدیریت گروه آموزشی روان‌پزشکی دانشگاه تهران را عهده‌دار بود. او هم‌چنین در سال ۱۳۶۰ به سمت رییس بیمارستان روزبه منصوب شد و تا سال ۱۳۶۵ در این سمت خدمت کرد.
دکتر هاراطون داویدیان در سال ۱۳۵۰ به مناسبت تاسیس «کالج سلطنتی روان‌پزشکان انگلستان»، به عضویت افتخاری هیات موسس این کالج برگزیده شد.
او در بین سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۷۰، سمت کارشناس بهداشت روانی در سازمان جهانی بهداشت را برعهده داشت. از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۲ نیز به عضویت «کمیته بین‌المللی انجمن جهانی روان‌پزشکی» در آمد و از سال ۱۳۵۶ تا ۱۳۶۴ به عنوان عضو «کمیته اخلاق» این انجمن انتخاب شد.
دکتر داویدیان توجه خاصی به جنبه‌های فرهنگی بیماری‌های روانی داشت و سعی می‌کرد روان‌پزشکی ایران را بر اساس فرهنگ و اخلاق جامعه ایرانی شکل دهد. او تحقیقات علمی در این رشته را بر اساس نیازمندی‌های جامعه پایه‌ریزی کرد.
دکتر داویدیان بیش از ۱۰۰ مقاله به زبان‌های فارسی و انگلیسی در مجلات معتبر داخلی و خارجی منتشر کرده است که بیشتر آن‌ها نتایج بررسی‌ها و مطالعات خودش درباره جنبه‌های فرهنگی روان‌پزشکی هستند.
او هم‌چنین کتابی تحت عنوان «سنجش علایم و نشانه‌های اختلالات روانی» تدوین و بیش از ۱۰ سال در زمینه اختلالات افسردگی، با سازمان جهانی بهداشت همکاری کرده است. حاصل این همکاری، کتابی است با عنوان «افسردگی در فرهنگ‌های مختلف» که از سوی سازمان جهانی بهداشت در سال ۱۹۸۳ میلادی به چاپ رسید.
تالیف دیگر دکتر داویدیان، «شناخت و درمان افسردگی در فرهنگ ایرانی» است که از سوی «انتشارات فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران» در سال ۱۳۸۶ شمسی به چاپ رسید. تالیف این کتاب با توجه عمیق دکتر داویدیان به مسایل ویژه اجتماعی و سنت‌های جامعه ایرانی، با تصویب گروه بهداشت و تغذیه فرهنگستان علوم پزشکی، به او واگذار شده بود.
اثر دیگر دکتر داویدیان، کتاب ارزشمند «تاریخچه تکوین روان‌پزشکی در ایران» است. این کتاب که حاصل یک عمر تحقیق و تجربه او است، در سال ۱۳۸۷ شمسی از سوی «انتشارات ارجمند» انتشار یافت.
در سال ۲۰۰۰ میلادی، به پاس خدمات موثر و ایثارگرانه دکتر داویدیان، او مفتخر به دریافت نشان عالی حوزه دینی «سیلیسی» شد. هم‌چنین در سال ۲۰۰۷ میلادی، هم‌زمان با مسافرت «روبرت کوچاریان»، رییس‌جمهوری وقت ارمنستان به ایران، نشان علمی «مخیتار هراتسی» از سوی دولت جمهوری ارمنستان به او اعطا شد. دکتر داویدیان هم‌چنین به عضویت فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری ارمنستان برگزیده شده بود.
جایزه‌‌ای نقدی نیز به نام دکتر داویدیان اختصاص یافته است. این جایزه، جایزه «انجمن علمی روان‌پزشکان ایران» برای روان‌پزشکان جوان است که از یک سو برای ارتباط میان دستیاران و روان‌پزشکان داخلی با دیگر روان‌پزشکان و حمایت از ایده‌های نو و توانمندی‌های همکاران داخلی آن‌ها و از دیگر سو، برای ایجاد امکان جهت حضور روان‌پزشکان جوان خارجی در ایران و شرکت در همایش‌های سالیانه و آشنایی با روان‌پزشکی در ایران پرداخت می‌شود.
هاراطون داویدیان روز ۲۱ آبان ۱۳۸۸ شمسی درگذشت.