«سیامند رحمان»، وزنه‌بردارسنگین‌وزن دارنده دو مدال طلای المپیک که به «قوی‌ترین ورزشکار معلول جهان» معروف بود، اول فروردین ۱۳۶۷ در اشنویه آذربایجان‌غربی متولد شد.
او در یک خانواده هفت نفری کُرد اهل سنت به دنیا آمده، سه خواهر و یک برادر داشت و فرزند سوم خانواده بود. رحمان در سال‌های کودکی به فلج اطفال مبتلا شده بود.
او دیپلم انسانی داشت و در مقطع کارشناسی حقوق قضایی، در دانشگاه آزاد ارومیه به تحصیل پرداخته بود.
سیامند رحمان در سال ۱۳۸۷ برای نخستین بار به اردوی وزنه‌برداری معلولان ایران دعوت شد. گفته می‌شود که در ۲۰ سالگی، بدون داشتن سابقه وزنه‌برداری، در اردوی تیم ملی تست داد و با بالا بردن وزنه ۱۲۰ کیلوگرمی، به تیم ملی ایران دعوت شد.
سیامند رحمان در همان سال و در حالی که تنها ۱۵ روز با تیم ملی وزنه‌برداری جانبازان و معلولان ایران تمرین کرده بود، توانست در مسابقات جهانی نیوجرسی امریکا (۲۰۰۸) رکورد جوانان جهان را تا ۷۲.۵ کیلوگرم ارتقا دهد و مدال طلا بگیرد. این اولین حضور ورزشی سیامند رحمان در خارج از مرزهای ایران بود.
مسابقات پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن نقطه عطف زندگی ورزشی سیامند رحمان بودند. او در این مسابقات توانست در حرکت نخست، وزنه ۲۷۰ کیلوگرمی و در حرکت دوم، وزنه ۲۸۰ کیلوگرمی را مهار و نشان طلای مسابقات را در وزن ۱۰۰+ کیلوگرم از آن خود کند. در سومین حرکت نیز درخواست وزنه ۳۰۱ کیلوگرمی را کرد تا رکورد جهان را که متعلق به خودش بود، یک کیلوگرم ارتقا دهد. اما نتوانست وزنهٔ ۳۰۱ کیلوگرمی را مهار کند و با همان ۲۸۰ کیلوگرم، به مقام نخست و نشان طلا رسید. او با زدن این رکورد، توانست رکورد جهانی را ۱۵ کیلوگرم افزایش دهد.
رحمان پس از کسب مدال طلای پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن در ۲۰ شهریور ۱۳۹۱، به تیم وزنه‌برداری باشگاه «پرسپولیس» تهران پیوست و در فاصله المپیک لندن تا ریو، هم مدال طلای جهان را گرفت و هم طلای مسابقات آسیایی را به دست آورد.
در پارالمپیک ریو ۲۰۱۶، در دسته ۱۰۷+ کیلوگرم به رقابت با دیگر شرکت کننده‌ها پرداخت. در حرکت نخست، با ثبت وزنه ۲۷۰ کیلوگرمی، طلای خود را قطعی کرد و در حرکت دوم و سوم، به ترتیب وزنه‌های ۳۰۰ و ۳۰۵ کیلوگرمی را با موفقیت بالای سر برد. حرکت چهارم سیامند رحمان، وزنه ۳۱۰ کیلوگرمی بود که با مهار این وزنه، رکورد خود را در این رقابت‌ها افزایش داد و توانست مدال طلای این بازی‌ها را به دست آورد. این در حالی بود که نفر دوم مسابقات که یک وزنه‌بردار مصری بود، توانست وزنه ۲۳۵ کیلوگرمی را بالای سر ببرد.
پایگاه خبری کمیته بین‌المللی پارالمپیک به سیامند لقب «اسطوره» (Legend) داد و پس از پارالمپیک ریو نوشت: «سیامند رکورد خودش را سه بار شکست و با وزنه ۳۱۰ کیلویی تمام کرد که تقریبا هم‌وزن دو بچه فیل می‌شود.»
نام سیامند رحمان با توجه به ثبت وزنه ۳۱۰ کیلوگرمی در سال ۲۰۱۶ میلادی، در کتاب رکوردهای «گینس» به ثبت رسیده است.
پس از المپیک ریو، رحمان در مسابقات پاراآسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ و قهرمانی جهان قزاقستان ۲۰۱۹ هم درخشید و طلا گرفت.
رحمان در ورزش جهان دارای جایگاه ویژه‌ای بود. او که بخت اصلی کسب مدال طلا در پارالمپیک توکیو به شمار می‌رفت، مرداد ۱۳۹۸ از سوی شبکه تلویزیونی «ان‌اچ‌کی» ژاپن برای انجام مصاحبه درباره پارالمپیک، به توکیو دعوت شد تا به صورت نمادین وزنه ۲۵۰ کیلوگرمی را نیز مهار کند.
سیامند رحمان، قوی‌ترین مرد پارا وزنه‌برداری جهان در روز ۱۱ اسفند ۱۳۹۸ خورشیدی، در آستانه ۳۲ سالگی به دلیل ایست قلبی در یکی از بیمارستان‌های شهر اشنویه چشم از جهان فروبست و جامعه ورزش ایران را در شوکی عمیق فرو برد. پیکر او روز ۱۲ اسفند ۱۳۹۸ در آرامستان «سلطان مصطفی» به خاک سپرده شد.
بعد از درگذشت سیامند رحمان، شایعاتی در مورد مبتلا شدن او به ویروس کرونا منتشر شد. البته «زهرا چابکی»، رییس کمیته پزشکی کمیته ملی پارالمپیک ایران اعلام کرد: «در مورد ویروس کرونا و مبتلا شدن احتمالی مرحوم رحمان به آن‌چه باعث مرگش شده است، مرکز بهداشت و درمان اشنویه باید اظهارنظر کند. در گزارش پزشکی که من در جریان آن قرار گرفته‌ام، هیچ اشاره‌ای به این مساله نشده است.»