«ویگن دردریان» دوم آذر ۱۳۰۷ در همدان به دنیا آمد. او یکی از نخستین خواننده‌های ایران بود که با گیتار در صحنه ظاهر شد و ایرانیان او را به عنوان «سلطان جاز» می‌شناختند.
خانوادۀ ویگن به علت شغل پدرش که تجارت فرش بود، به اراک نقل مکان کرده بودند و یک سال بعد هم به بروجرد رفتند. هنوز دو سال از اقامت آن‌ها در این شهر نگذشته بود که پدرش به علت ابتلا به بیماری ذات‌الریه، در ۳۹ سالگی درگذشت و خانواده نزد برادر ارشد ویگن به مراغه رفتند.
استعداد خوانندگی ویگن در مراغه بروز کرد و او در نوجوانی از یکی از اعضای فامیل به نام «بوریس» که تازه از روسیه آمده بود، نواختن گیتار را آموخت. خواهرش «ژولیت» در این مورد می‌گوید: «آن زمان ویگن در خانه آواز می‌خواند و همه ما با او دعوا می‌کردیم که چرا می‌خوانی. او هم به گوشه‌ای می‌رفت و برای خودش می‌خواند.»
خانواده ویگن وقتی که او ۱۵ سال داشت، بار دیگر مجبور به مهاجرت شدند و این بار به تبریز رفتند و او در همین سن‌و‌سال، همراه برادرانش برای امرار معاش مشغول به کار شد.
شرایط زندگی که کمی بهبود یافت، ویگن به سفارش مادرش، نزد «لئون گریگوریان» به آموزش موسیقی پرداخت و با آهنگ‌سازان بزرگ ارمنستان، از جمله «کومیتاس» و «سایات نوا» آشنا شد و به خواندن ترانه‌های آن‌ها پرداخت.
بعد از مهاجرت به تهران، ویگن تحصیلات متوسطه را در سال ۱۳۲۱ به پایان رساند. سپس برای خدمت سربازی در نیروی دریایی، به آبادان رفت. پس از یک سال، به تهران منتقل شد و در هنگ ۵۳ دژبانی تهران شروع به خدمت کرد.
