«علی‌محمد ورقا» استاد و مدیر سابق گروه آموزش جغرافیای «دانشگاه تربیت معلم» تهران و از شخصیت‌های برجسته بهایی در سال ۱۲۹۱ در تهران متولد شد. او از «ایادی امرالله» بود که توسط «شوقی افندی» در سال ۱۳۴۴ به این عنوان منصوب شد.
در دیانت بهایی، ایادی امرالله به گروهی از بهاییان گفته می‌شود که توسط «بهاءالله»، «عبدالبهاء» و شوقی افندی برای انتشار تعالیم بهایی و حفظ هم‌بستگی جامعه آن منصوب شده بودند.
او فرزند «ولی‌الله ورقا»، از ایادیان امرالله و نوه علی‌محمد ورقا، از پیروان اولیه بهاءالله بود که نام خود را نیز از پدربزرگش گرفته بود.
پدر بزرگش، میرزا علی‌محمد ورقا، مشهور به «جناب ورقای یزدی»، یکی از ۱۹ نخستین «حواریون» بهاءالله بود که در سال ۱۲۷۵ میلادی به همراه فرزندش، «روح‌الله ورقا یزدی» سلاخی شدند.
پدرش، ولی‌الله ورقا، نوه «میرزا عبدالله خان»، یکی از درباریان «مظفرالدین شاه» و ملا «مهدی عطری» بود که در تبریز متولد شد.
علی‌محمد از دانش آموختگان مدرسه بهاییان «تربیت» و سپس مدرسه امریکایی‌ها بود که پس از مدتی تحصیل، به «عکا» رفت و با ماموریتی که عبدالبهاء بر عهده‌اش گذاشت، به تهران بازگشت و جزو خدمت‌گزاران عبدالبهاء در سفر به امریکا بود.
او پس از مرگ «غلامرضا امین»، جانشین وی شد و از طرف عبدالبهاء، متصدی امور مالی بهاییان یا به عبارتی، «امین حقوق‌الله» شد که پس از مرگ او، پسرش، علی‌محمد ورقا جایگزین وی شد.
دکتر علی‌محمد ورقا در رشته اقتصاد و تاریخ در تهران تحصیل و در ۱۳۱۴ با «روحانیه مهتدی» ازدواج کرد. حاصل ازدواج آن‌ها، سه دختر به نام‌های «الهه»، «نادیه» و «فرانه» بود.
در اواخر دهه ۱۳۱۹، به علی‌محمد کمک هزینه تحصیل در پاریس اعطا و در سال ۱۳۲۹ از «دانشگاه سوربن» موفق به اخذ دکترا شد.
او پس از اخذ درجه دکترا، در «دانشگاه‌های تهران و تبریز به تدریس پرداخت. انگیزه‌اش از مطالعه و تدریس این مطالب، کمک به مدرن‌سازی و توسعه اقتصادی ایران بود اما پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ مجبور شد کشور خود را ترک کند. ابتدا به کانادا نقل مکان کرد و در سال ۱۳۷۷ جهت خدمت به «ارض اقدس» (حیفا) منتقل شد.
در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، در حالی که علی‌محمد ورقا در خارج از ایران بود، از طرف دادگاه انقلاب اسلامی تهران به همراه همسرش احضار شد.
او آخرین بازمانده از ۲۷ ایادی امرالله بود که در زمان درگذشت شوقی افندی، در قید حیات بود. هم‌چنین طولانی‌ترین مدت خدمت در این سمت را نیز داشت و مدت ۵۲ سال به عنوان ایادی امرالله به جامعه بهایی خدمت کرد.
در این مقام، دکتر ورقا در اولین کنگره‌های ملی که در بلژیک، لوکزامبورگ، کنگو، موریتانی، جمهوری آفریقای مرکزی، سنت لوسیا، سنت وینسنت، چکسلواکی و گرینلند برگزار شدند، شرکت کرد.
او معتقد بود: «هنگامی که افراد از قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف با یک هدف مشترک گرد هم می‌آیند، این می‌تواند نتایج بسیار خوبی به همراه داشته باشد؛ هرچند با مدت نامعلوم. زیرا ما مستعد ابتلا به سوء تفاهم و موقعیت‌هایی هستیم که می‌توانند باعث ایجاد انشعابات و درگیری هایی شوند که وحدت را از بین می‌برند. اما اگر عشق به خدا را در چهره دیگران ببینیم، می‌توانیم در شرایط نامساعد یک‌دیگر را دوست داشته و به وحدت واقعی برسیم. این اولین موفقیت در زمینه آموزش خواهد بود و عمل پرورش همان اصل وحدت در قلب ما است.»
علی محمد ورقا ۳۱ شهریور ۱۳۸۶، در سن ۹۵ سالگی در حیفا درگذشت.
