محمدتقی خان به اصرار ثابت، یک وانت باقی‌مانده از جنگ جهانی اول را خرید. به پیشنهاد حبیب ثابت، برادر محمدتقی که نجاری ماهر بود، اتاق کوچک باربری را برداشت و به جای آن اتاقی مخصوص مسافر قرار داد. این اتاقک، نخستین اتاق اتومبیل ساخته شده در ایران است. به ابتکار ثابت، وانت هر روز مردم را با گرفتن ۶ قران از توپخانه به قلهک می‌برد و این گونه اولین وسیله موتوری برای حمل و نقل در تهران راه‌اندازی شد.

حبیب با پس انداز کردن پولی که از رانندگی به دست آورده بود، یک اتومبیل فورد خرید. این ماشین متعلق به شرکت فرش شرق ایران بود که چون می‌خواست شرکت را تعطیل کند، اموالش را از جمله ماشینش را فروخت. در آن زمان، تعداد کمی اتومبیل در ایران وجود داشت. حبیب که راننده ماهری شده بود، با ماشین به شهرهای مختلف ایران مسافر می‌بُرد و از این راه کسب درآمد می‌کرد. اولین سفر او به قزوین و بندرانزلی بود. بدین طریق اولین حمل و نقل مسافران با وسیله نقلیه موتوری در ایران توسط حبیب ثابت آغاز شد.

حبیب ثابت از پولی که از مسافربری اندوخته بود، تصمیم گرفت برای گرفتن نمایندگی اتومبیلی به اروپا برود. او پس از رسیدن به پاریس از تصمیمش منصرف شد و با خرید دو دستگاه کامیون و یک دستگاه ماشین فیات هفت نفره و انتقال آن‌ها به ایران نخستین شرکت حمل و نقل را در ایران تاسیس کرد. نام این شرکت، اداره حمل و نقل ثابت بود.

حمل و نقل ثابت، سال‌ها با حمل و نقل مراسلات پستی در نقاط مختلف کشور را عهده‌دار بود. همچنین در زمان احداث راه آهن، حمل و نقل مصالح از شمال تا جنوب کشور به عهده شرکت ثابت بود.