جامعه بهایی ایران در ماه مهر با شدید‌ترین برخورد‌های قضایی و امنیتی در سال ۱۴۰۴ مواجه بود. فشار و آزار بر شهروندان بهایی در حالی صورت گرفت که دبیر کل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش در تازه‌ترین گزارش خود، آزار و سرکوب بهاییان در ایران را در زمره جدی‌ترین نگرانی‌های حقوق بشری جهان قرار داده است. ده‌ها تن از پیروان آیین بهایی در این ماه بازداشت، محاکمه یا به زندان محکوم شدند. تفتیش منازل بهاییان و مصادره اموال آن‌ها نیز ادامه یافت. تعداد زیادی از جوانان بهایی به روال سال‌های گذشته از تحصیل در دانشگاه‌های ایران محروم شدند. در کنار این موارد، برخی از امامان جمعه و رسانه‌های وابسته به حکومت به دروغ‌پراکنی و تهمت‌زنی علیه بهاییان مشغول بودند. فراخوان جایزه ادبی با محوریت ضدیت با بهاییان و انتشار داستان کودک و نوجوان از اقدامات دیگری بوده که با هدف نفرت‌پراکنی علیه بهاییان در این ماه انجام گرفت.
صدور احکام سنگین قضایی برای بهاییان
دادگاه‌های انقلاب اسلامی در مهر۱۴۰۴ دست‌کم ۴۳شهروند بهایی را مجموعا به ٢٢٠سال زندان محکوم و برخی را جهت اجرای حکم احضار کردند. صدور این تعداد احکام سنگین قضایی برای شهروندان بهایی در طول یک ماه، در چند سال اخیر بی‌سابقه بوده و حاکی از آن است که دستگاه قضایی کشور بی‌توجه به پرونده نقض حقوق بشر جمهوری اسلامی در سازمان ملل، برخورد‌های قضایی با شهروندان ایرانی پیرو آیین بهایی را شدت بخشیده است. بر اساس خبر‌های منتشر شده، بهاییان ساکن شهر‌های تهران، کرج، اصفهان، همدان، شیراز، قائمشهر، سمنان، کرمان و بوکان در معرض برخورد‌های قضایی بوده و با احکام زندان روبرو شده‌اند. اغلب این احکام نیز با مجازات‌های تکمیلی نظیر تبعید، جریمه نقدی، ضبط وسایل شخصی و محرومیت از فعالیت در فضای مجازی همراه بودند.
رویا ثابت با حکم ٢۵ سال زندان، شهرام فلاح با حکم ١٣ سال و ۶ ماه، انیسا فنائیان با حکم ٨ سال زندان، ده زن بهایی ساکن اصفهان مجموعا ٩٠ سال زندان و سیزده زن بهایی ساکن بهارستان مجموعا ٢۶ سال زندان (یکی از ایشان پیش از اعلام حکم بر اثر تصادف درگذشت)، از‌جمله بهاییان محکوم شده در ماه مهر۱۴۰۴ هستند.
محکومیت همه متهمان بر پایه اعتقادات قلبی آن‌هااست. مراجع قضایی شامل دادگاه‌های بدوی، هم عرض یا تجدیدنظر، با تفسیر گسترده و غیرقانونی مواد ۴۹۹ و ۵۰۰ مکرر قانون مجازات اسلامی، هرگونه روابط اجتماعی یا انسانی میان بهاییان را جرم‌انگاری کرده و بر همین اساس، آنان را محکوم کرده‌اند. ماده ۴۹۹ به عضویت افراد در دسته یا جمعیتی به قصد برهم زدن امنیت کشور اشاره دارد. قضات دادگاه‌های انقلاب، بهایی بودن شهروندان را به مثابه عضویت در گروهی به هدف برهم زدن امنیت ملی فرض کرده و بر همین مبنا حکم می‌دهند.
ماده ۵٠٠ مکرر «هر گونه فعالیت آموزشی و یا تبلیغی انحرافی مغایر و یا مخل به شرع مقدس اسلام» را مشمول مجازات دانسته است. بهایی بودن افراد موجب شده تا هر نوع فعالیتی حتی آموزش ریاضی به کودکان، صرفا چون توسط فرد بهایی انجام شده، مشمول این اصل شود.
بر اساس گزارش‌های مختلف، تعدادی از محکومان بهایی جهت اجرای حکم احضار شده‌اند. در بین احضار شدگان، «آگاه صادقی» شهروند بهایی ساکن شهر بوکان در آذربایجان غربی در تاریخ ١٣مهر برای تحمل یک سال حبس به زندان بوکان منتقل شده است.
بازداشت و تفتیش منازل شهروندان بهایی
برخورد‌های قضایی و امنیتی با پیروان آیین بهایی در ماه مهر محدود به صدور حکم یا احضار به زندان نبوده، بر اساس گزارش‌ها، ده تن از شهروندان بهایی در ماه مهر به‌خاطر اعتقادات دینی خویش بازداشت شدند که از اتهام و مدت بازداشت آنان تا پایان ماه مهر اطلاع چندانی در دست نیست.
جزئیات بازداشت این شهروندان به شرح زیر است:
ماموران وزارت اطلاعات در یک یورش هماهنگ و همزمان صبح روز دوشنبه ٢٨مهر، بیست و دو منزل و محل کسب بهاییان را در شهر‌های تهران، ساری، شیراز، سمنان و زاهدان مورد تفتیش قرار دادند. در این عملیات شش تن از پیروان آیین بهایی به نام‌های «هنگامه شریفی»، «فهیم آگاهی»، «فواد عبدالغفاری» در تهران، «نگار میثاقیان»، «شکیب فرزان» در شیراز، «ادیب رحمانی» در ساری، بازداشت شدند.
پیش از بازداشت افراد بالا، تعداد دیگری از بهاییان در شهر‌های مختلف دستگیر شدند. «سونیا تودیعی» در ٢٠مهر در شهر بابل، «فردین بنگاله» و «افشین حقیقت» در ٢٢مهر در شیراز و «ژینوس محمد نژاد» در ٢٢مهر در ارومیه، از دیگر شهروندان بهایی بازداشت شده در ماه مهر هستند که همگی همچنان در بلاتکلیفی تحت بازداشت هستند.
مصادره اموال بهاییان اصفهان
فشار‌های اقتصادی بر ایرانیان پیرو آیین بهایی از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا امروز به شکل‌های مختلف وجود داشته است. یکی از روش‌های سرکوب اقتصادی بهاییان در دهه‌های ۵٠ و ۶٠ مصادره اموال و املاک آن‌ها صرفا به دلیل باور‌های دینی‌شان بود. در چند ماه گذشته، بار دیگر جمهوری اسلامی برای اِعمال فشار اقتصادی بر بهاییان به این روش روی آورده است. در ماه‌های گذشته ٢٢ شهروند بهایی در اصفهان با دریافت پیامک از مصادره اموال و دارایی‌های خود مطلع شدند. پرونده این شهروندان بدون اطلاع آن‌ها و عدم اجازه دسترسی وکیل در شعبه اصل ۴۹ توسط قاضی براتی در حال بررسی است. دادگاه شعبه اصل ۴۹، یک شعبه تخصصی در دادگاه انقلاب اسلامی است که به پرونده‌های مربوط به ثروت‌های نامشروع ناشی از ربا، غصب، اختلاس، رشوه و موارد مشابه می‌پرداز د و گفته می‌شود بر اساس اصل ۴۹ قانون اساسی دستور مصادره اموال صادر می‌کند.
ارشیا روحانی، یکی از ٢٢ بهایی مذکور است که پس از مراجعه به شعبه اصل ۴۹ اصفهان متوجه می‌شود دادگاه بدون اطلاع و حضور او حکم بر مصادره مغازه وی را صادر کرده است.
در تاریخ۴مهر۱۴۰۴ قاضی براتی، ریاست دادگاه اصل ۴۹ اصفهان حکم مصادره یک باغ پسته را به یک خانواده بهایی به نام‌های عطاءالله جعفری نعیمی، مهران مهرابیان و میترا مهرابیان (خواهر آقای مهرابیان) به طور شفاهی ابلاغ کرد. آن‌ها چند دهه مالک و کشت‌دهنده محصول در این باغ بوده‌اند. در این حکم شفاهی ادعا شده است که باغ پسته با بودجه‌ای که از جامعه بهاییان تامین شده بود، خریداری شده تا میزبان جلسات و کلاس‌های بهایی باشد. این ادعا در حالی مبنای حکم قرار‌گرفته که در دادگاه هیچ سندی در تایید آن ارائه نشد و وکیل متهمان از دسترسی به پرونده موکلانش ممنوع بوده است.
با توجه به اینکه در رای دادگاه فقط حکم بر مصادره باغ داده شده خانواده بهایی در روز ٨مهر در حال برداشت و جمع‌آوری محصولات باغ پسته بودند که ماموران وزارت اطلاعات به محل وارد شده و همه محصول برداشت شده را توقیف می‌کنند. در پی مراجعه مالکان باغ به دادگاه اصل ۴۹، قاضی براتی به آنان گفته است که پول فروش محصول مزرعه، به‌عنوان وثیقه، به‌حساب دادگستری واریز می‌شود و در‌صورتی‌که حکم مصادره نقض گردد این پول به شما اعاده می‌گردد.
موارد بالا دو نمونه از موارد آزار و اختناق اقتصادی بهاییان در جمهوری اسلامی است. در حقیقت، شهروندان بهایی با تبعیض و فشار اقتصادی مضاعف در وطن‌شان روبرو هستند. زیرا از طرفی با سرکوب اقتصادی از جانب حاکمیت ایران مواجه بوده و از سوی دیگر، همچون سایر مردم ایران با فشار‌های اقتصادی هر روزه دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
اعتصاب غذای یک زندانی سیاسی برای آزادی یک زندانی بهایی
نسیم سیمیاری، زندانی سیاسی و از بازداشت‌شدگان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، در یادداشتی از زندان اوین اعلام کرد که تا آزادی بی‌قید و شرط «فریبا کمال‌آبادی»، قدیمی‌ترین زندان زن بهایی اعتصاب غذا خواهد کرد: «من، نسیم سیمیاری… برای فریبا و هزاران روزی که در بند است، برای رنج‌هایی که کشید، برای سال‌ها ایستادگی، صبوری و مقاومتش، تا آزادی بی‌قیدو شرط فریبای عزیزم آموزگاری که از او بسیار آموختم، در اعتصاب غذا خواهم بود.»
این زندانی سیاسی در مورد فریبا کمال آبادی نوشته است که هفته گذشته و در‌حالی‌که هفت سال از حبس‌اش باقی مانده، بی‌آنکه در انتظار آزادی باشد توسط وکیل مطلع شد که قرار است آزاد شود. شاد شد و اشک شوق ریخت. با خوشحالی یکدیگر را صدا زدیم و خبر خوش را به شادی و هلهله با هم تقسیم کردیم. ١مهر خبر آزادی او از جانب نماینده قوه قضاییه اعلام شد و قرار شد در یک هفته به بند ارسال شود. گفتند آماده رفتن باشد.
نسیم در ادامه نوشته است: «اما فاصله شادی فریبا، خانواده، وکلایش و بند زنان تا رنج ماندنش در زندان فقط چند روز بود. خبر آمد که آزادی‌اش منتفی شده است.»
نسیم سیمیاری پس از ده روز با وخیم شدن وضعیت جسمانی‌اش به درخواست همبندانش در بند سیاسی زنان زندان اوین و نامه ٧۶ کنشگر مدنی به اعتصاب خود پایان داد.
نسیم در پایان اعتصابش نوشت:
«برای من و فریبای عزیز، گذراندن روز‌های حبس، آن‌قدر دشوار نبود که تماشای ستمی که در برابر چشم‌مان جاری است. رنج زندان تنها با دیدن بی‌عدالتی بی‌پاسخ سنگین می‌شود. اعتصاب من از این درد برمی‌خاست؛ از ناتوانی در سکوت در برابر آن‌چه نباید عادی شود.»
فریبا کمال آبادی، قدیمی‌ترین زندانی بهایی در ایران است. او بیش از ١٣ سال از زندگی خود را در زندان‌های جمهوری اسلامی گذرانده است. خانم کمال آبادی، پس از تحمل ده سال زندان بار دیگر در مرداد١۴٠١بازداشت شده و به ده سال حبس دیگر محکوم شد.
