گزارش تازه دبیرکل سازمان ملل متحد، «آنتونیو گوترش»، آزار و سرکوب بهاییان در ایران را در زمره جدی‌ترین نگرانی‌های حقوق‌بشری جهان قرار داده است.
این گزارش درباره عدم مدارا و خشونت مبتنی بر دین یا باور تهیه و تنظیم شده و آنتونیو گوترش در آن تاکید می‌کند که آزار و سرکوب بهاییان یک سیاست دیرینه و سیستماتیک در زمینه سرکوب مذهبی است که نیاز به توجه فوری جامعه بین‌المللی دارد.
در بخشی از این گزارش آمده است: «بهاییان در جمهوری اسلامی ایران همچنان با دستگیری‌های خودسرانه، زندان و محدودیت در دسترسی به آموزش و امرار معاش روبه‌رو هستند و تنها به‌دلیل باورهای دینی‌شان هدف قرار می‌گیرند. مقامات حکومتی به‌طور معمول از اتهامات مبهمی همچون “تبلیغ علیه نظام” برای جرم‌انگاری فعالیت‌های مسالمت‌آمیز اجتماعی استفاده می‌کنند. حقوق بهاییان، از جمله حق ابراز دین یا باور خود، همچنان به‌شدت نقض می‌شود.»
گزارش دبیرکل از جهات مختلف از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا به نمایندگی از کل نظام سازمان ملل متحد صادر شده و بازتاب‌دهنده دیدگاهی است که در بالاترین سطح جامعه بین‌المللی در مورد آن توافق نظر وجود دارد.
به‌رسمیت شناختن سرکوب سیستماتیک بهاییان در ایران توسط دبیرکل سازمان ملل، این موضوع را قاطعانه در دستور کار جهانی قرار می‌دهد و انکارهای مکرر حکومت ایران درباره نقض حقوق‌بشر در نشست‌های سازمان ملل متحد را بی‌اعتبار خواهد کرد.
«سیمین فهندژ»، نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل متحد در ژنو گفت: «این یک گواهِ روشن و تاییدِ قدرت‌مندِ دیگر از سوی بالاترین سطوح سازمان ملل است مبنی بر این‌که آزار و سرکوب بهاییان در ایران نه‌تنها ادامه دارد، بلکه شدت گرفته است. اکنون صدای دبیرکل به صدای کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل درباره ایران، گزارش‌گران ویژه، سازمان دیده‌بان حقوق‌بشر، شورای حقوق‌بشر و بسیاری از دولت‌ها و سازمان‌های سراسر جهان می‌پیوندد. همه آن‌ها این کارزار سازمان‌یافته حکومتی برای محو کامل یک جامعه از پیکره اجتماع ایران را محکوم کرده‌اند.»
یافته‌های دبیرکل به موج فزاینده اعتراض بین‌المللی علیه آزار و سرکوب بهاییان در ایران پیوند خورده و برای نمونه، هیات حقیقت‌یاب سازمان ملل گزارش داده که از زمان اعتراضات سال ۱۴۰۱، زنان بهایی به‌طور نامتناسبی هدف سرکوب قرار گرفته‌اند. در حالی که «جاوید رحمان»، گزارش‌گر ویژه پیشین ایران، نتیجه‌گیری کرده که این آزار و سرکوب با «قصد نسل‌کشی» صورت گرفته است.
همچنین ۱۸کارشناس سازمان ملل متحد بیانیه مشترکی در محکوم کردن حملات علیه زنان بهایی صادر کردند و سازمان دیده‌بان حقوق‌بشر این آزار و سرکوب را مصداق «جنایت علیه بشریت در زمینه سرکوب دینی» دانست.
بنیاد «عبدالرحمن برومند» نیز در گزارش خود با عنوان «بیگانگان»، «خشونت چندجانبه» علیه بهاییان در ایران را مستند کرده است که طیفی وسیع از زندان و مصادره اموال تا طرد اجتماعی را در بر می‌گیرد.
سیمین فهندژ همچنین می‌گوید: «شواهد بسیار زیاد و انکارناپذیر است و جامعه جهانی یک‌صدا خواستار پایان دادن به آزار و سرکوب بهاییان در ایران است. بهاییان ایران آماج سرکوب‌های سازمان‌یافته دولتی قرار گرفته‌اند، از جمله سلب مالکیت و مصادره اموال، نفرت‌پراکنی، بازداشت‌های خودسرانه و حبس‌های ناعادلانه با احکام طولانی‌مدت. حکومت ایران باید فورا به درخواست‌های جامعه جهانی پاسخ دهد و به نقض جدی حقوق بنیادین بشر بهاییان در کشور پایان بخشد.»
