مولوی فتحی محمد نقشبندی، امام جمعه راسک، پس از حدود ۲۱ ماه بازداشت در زندان وکیلآباد مشهد، روز دوشنبه ۲۹اردیبهشت۱۴۰۴ برای نخستین بار به مرخصی ۱۰ روزه اعزام شد.
این مرخصی تنها پس از تودیع وثیقهای سنگین به مبلغ دو میلیارد تومان اعطا شده و در عین حال با محدودیتهای قابل توجهی همراه است؛ از جمله ممنوعیت بازگشت به شهر خود، راسک، و الزام اقامت در زاهدان.
مولوی نقشبندی در تاریخ ۲۹مرداد۱۴۰۲ به همراه فرزندش محمد نقشبندی در مسیر راسک به چابهار، پس از تماس نهادهای امنیتی با او، بازداشت شد. گزارشها حاکی از آن است که نیروهای اطلاعات و سپاه با همکاری مسوولان شرکت نفت چابهار از او خواسته بودند برای حل مسائل مربوط به سهمیه سوخت خانوادهاش به چابهار برود. در همان مسیر، در منطقه نوبندیان، با برخوردی همراه با تحقیر و توهین، او را بازداشت کردند.
از زمان بازداشت، نگرانیها درباره سلامت او بهویژه به دلیل کهولت سن، بیماری و بیدسترسی به درمان مناسب بارها مطرح شده است. در بهمن۱۴۰۲ نیز شایعاتی درباره جان باختن او بر اثر شکنجه و فشارهای روحی و جسمی منتشر شد که باعث التهاب شدید در فضای بلوچستان شد. پس از این اعتراضات، برخی نزدیکان امنیتی اجازه یافتند با او در زندان ملاقات کنند، اما خانوادهاش از دیدار محروم ماندند.
فشار افکار عمومی در نهایت موجب شد که در اسفند همان سال، او بتواند تنها یک تماس کوتاه با خانوادهاش برقرار کند.
مولوی نقشبندی یکی از صداهای منتقد پس از «جمعه خونین زاهدان» بود و در کنار فرزندش مولوی عبدالغفار نقشبندی در کنار مردم ایستاد. عبدالغفار نقشبندی نیز پس از اعتراض به پرونده تجاوز به ماهو بلوچ توسط یک مقام امنیتی و پیگیریهایش درباره کشتهشدگان اعتراضات، تحت فشار ناچار به ترک بلوچستان شد.
