وضعیت بهاییان ایران و حقوق شهروندی و اولیه آنها که بهطور مستمر توسط جمهوری اسلامی در حال نقض شدن است، در روزهای اخیر در پارلمان اروپا که در استراسبورگ قرار دارد، مورد توجه قرار گرفت.
***
پارلمان اروپا در قطعنامهای که در روز پنجشنبه۲۸نوامبر (۸ آذر) تصویب شد، به سندی از سال ۱۳۶۹ با امضای «علی خامنهای»، رهبر جمهوری اسلامی استناد کرده است که سیاست حکومت ایران برای آزار و سرکوب بهاییان را توصیف میکند و خواستار «مسدود کردن راه ترقی و توسعه» جامعه بهایی شده است. این سند، به نام «مساله بهاییان» شناخته میشود.
سند «مساله بهاییان» چیست؟
سند «مساله بهاییان»، نامه محرمانه شورای عالی انقلاب فرهنگی است که در سال ۱۹۹۱ در سفر «رینالدو گالیندوپل»، گزارشگر ویژه حقوقبشر به ایران پیدا شد و سیاست رسمی جمهوری اسلامی با شهروندان بهایی را مشخص کرده است.
این سند نشان میدهد که هدف کلی رفتار جمهوری اسلامی با هموطنان بهایی، «مسدود کردن راه ترقی و توسعه آنان در ایران» است. سند مزبور در سه بخش و ۱۳ بند، جایگاه کلی، فرهنگی، حقوقی و اجتماعی بهاییان را در کشور مشخص کرده است.
در بند ٣، جایگاه کلی بهاییان در نظام مملکتی به راحت عنوان شده است: «برخورد نظام با آنان باید طوری باشد که راه ترقی و توسعه آنان مسدود شود.» بندهای دیگر سند مذکور در راستای تامین هدف مشخص شده در بند ۱۳ نوشته شدهاند.
بسیاری از ممنوعیتها و محرومیتهای بهاییان از حقوق بنیادی و شهروندی در ۳۴ سال گذشته بر پایه همین سند انجام گرفته است. در واقع، سند مساله بهاییان، به نقض آشکار حقوق شهروندی بهاییان جنبه قانونی و اجرایی داده است.
حذف آثار نقاشی سه نوجوان بهایی از یک نمایشگاه نقاشی
ممنوع کردن بهاییان از فعالیتهای معمول شهروندی، یکی از روشهای دولت ایران برای جلوگیری از پیشرفت و ترقی شهروندان بهایی است. این محرومیت همه اعضا جامعه بهایی ایران از بزرگسالان تا کودکان را شامل شده است.
در همین رابطه، اداره اطلاعات شهر قائمشهر یک روز پیش از برگزاری یک نمایشگاه گروهی، مانع از شرکت آثار سه هنرجو نوجوان ۱۱ و ۱۶ ساله بهایی در این رویداد شدند. ماموران اداره اطلاعات در تماس با آموزشگاه نقاشی هنرجویان اظهار کردند که بهدلیل بهایی بودن این سه نوجوان، نباید نقاشیهای آنان به نمایش گذاشته شود.
نمایشگاه «طراحی و نقاشی» ۸ و ۹آذر در «نگارخانه سرای شهروندی» قائمشهر برگزار شد.
تداوم ممانعت از کسب و کار
جمهوری اسلامی پس از اخراج گسترده بهاییان از خدمات دولتی در اوایل دهه شصت، در چند دهه گذشته با پلمب محل کسب یا عدم صدور جواز کار، فشار اقتصادی بر شهروندان بهایی را ادامه داده است.
در همین زمینه، «سرویس خبری جامعه جهانی» اطلاع داد که «ماموران اداره نظارت بر اماکن عمومی در شهر چالوس مازندران، اقدام به بستن تعمیرگاه خودرو “آرش درخشانیان” کردند. این اقدام پساز آن صورت گرفت که وی محل کسب وکار خود در کنار خیابان را بهمدت یک روز در ایام تعطیلات مذهبی بهایی تعطیل کرده بود.»
قابل ذکر است که در آبان۱۳۹۵، محل کسب (مکانیکی) این فرد بهایی در شهر نوشهر، همراه با بیش از ۱۰۰ واحد صنفی دیگر متعلق به بهاییان، بهدلیل تعطیلی یک یا دو روزه در ایام اعیاد بهایی، توسط مقامات پلمب شده بود. علیرغم درخواستهای مکرر از مقامات برای بازگشایی، از آن زمان تاکنون، محلهای کسب او و بسیاری دیگر همچنان پلمب باقی مانده است.
در ادامه خبر این طور آمده است که آقای درخشانیان در پی طولانی شدن پلمب کارگاهش، مجبور شده تا برای امرارمعاش، به تعمیر خودروها در کنار پیادهرو روی آورد. یک مغازهدار در نزدیکی محل کار او به درخشانیان اجازه داده بود تا از دستگاه کارتخوان داخل مغازهاش برای دریافت واریزهای مشتریهایش استفاده کند. ماموران این دستگاه را هم توقیف کرده بهعلاوه، موقتا محل کسب مغازهدار غیر بهایی را نیز پلمب کردند.
نگرانی از وضعیت سلامت مهوش ثابت، زندانی بهایی
«مهوش ثابت»، زندانی ۷۳ ساله بهایی، از روز شنبه۱۰آذر برای آنژیوگرافی قلب از زندان اوین به بیمارستان رجایی اعزام شد. پزشکان در حین عمل آنژیو متوجه گرفتگی رگهای اصلی قلب او میشوند و تشخیص میدهند که او احتیاج به عمل فوری قلب باز دارد.
تا زمان انتشار این گزارش، مهوش ثابت در بخش مراقبتهای ویژه قلبی تحت نظارت و مداوا قرار دارد و عمل نشده است. بنا به گفته یکی از نزدیکان این زندانی عقیدتی، مسوولین مربوطه از روز پنجشنبه ۱۵آذر بهمدت یک ماه به خانم ثابت مرخصی درمانی دادهاند.
بنا به گفته یکی از نزدیکان خانم ثابت، از یک سال و نیم پیش مدارک پزشکی مهوش ثابت آماده بوده، ولی مقامات زندان از فرستادن آنها به پزشکی قانونی خودداری کردند. مهوش ثابت دچار بیماری قلبی و ریوی است. او از دوره قبلی محکومیت خود دچار بیماری ریوی شد، بهطوری که با تایید پزشک زندان، بخشی از ریه خود را از دست داده است.
خانم ثابت درحالحاضر سومین سال از محکومیت خود را در زندان اوین میگذراند. او محکوم به ۱- سال حبس تعزیری است. او پیشتر هم به اتهام عضویت در «شورای مدیران جامعه بهایی ایران»، یک دوره محکومیت ۱۰ساله را در زندان اوین گذرانده است.
