«آناهید آباد»، کارگردان، نویسنده، دستیار کارگردان، برنامه‌ریز و نخستین کارگردان زن ایرانی ارمنی‌تبار است.
پدر و مادرش از مهاجران آن‌سوی رود «ارس» بودند و پدرش در راه‌آهن کار می‌کرد.
او مقطع ابتدایی را در مدرسه «ساهاکیان» و دبیرستان را در مدرسە «کوشش داویدیان» به اتمام رساند. دورە زبان ارمنی را هم در «دانش‌سرای زبان ارمنی»، وابسته به خلیفه‌گری ارامنه تهران طی کرد و برای ادامه تحصیل، به دانشگاه سینما رفت و در رشته کارگردانی سینما فارغ‌التحصیل شد.
از دوران کودکی با روزنامه «آلیک» همراه بود و گاهی مطلبی برای چاپ می‌داد. زمان دانشجویی در این روزنامە به عنوان روزنامه‌نگار و مسوول صفحە هنری فعالیت می‌کرد که آن زمان بیشتر روی اخبار و موضوع های سینمایی متمرکز می‌شد.
آناهید آباد وقتی کارحرفه‌ای خود را در سینما شروع کرد، در روزنامه‌ها و مجله‌های فارسی زبان سینمایی کشور مثل «گزارش فیلم»، هفته‌نامە «سینما»، «سروش هنری» و… هم مطالبی می‌نوشت. او عضو «انجمن منتقدان خانه سینمای ایران» نیز هست.
آباد با گذراندن دوره فیلم‌سازی در «مرکز اسلامی آموزش فیلم‌سازی و دستیاری کارگردان و برنامه‌ریز»، در فیلم «خلع سلاح» به کارگردانی «محمدرضا داوودنژاد» فعالیت سینمایی خود را آغاز کرد.
او در مورد شروع فعالیتش در سینما می‌گوید: «سال ۱۳۷۲ شمسی، وقتی که آقایان نجفی و فخیم‌زاده می‌خواستند بروند ارمنستان و فیلم سینمایی تاواریش را بسازند، به واسطه آقای کریم مسیحی از من خواهش کردند که هماهنگی‌های لازم را انجام دهم. بعدها، در سال ۱۳۷۴، آقای علیرضا داوودنژاد و خانم مهوش جزایری، کارگردان و مجری طرح فیلم سینمایی خلع سلاح در نظر داشتند بخشی از فیلم را در ارمنستان فیلم‌برداری کنند. از من خواستند که برای راهنمایی و هماهنگی‌ها، با گروه به ارمنستان بروم. اما با آشنایی با آقای علیرضا داوودنژاد، ایشان من را به عنوان دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز انتخاب کردند و طی آن فیلم از نزدیک با حقیقت سینما آشنا شدم. تجربع بسیار ارزشمندی بود. به این شکل زندگی حرفه‌ای من در سینما شروع شد. در فیلم‌های مختلفی به عنوان برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان فعالیت کردم. خوش‌بختانه بیشتر پروژه‌ها با ابعاد و نوعی که داشتند، هر کدام کلاس درسی برای من بودند. گاهی نیز مدیر تولید و نماینده تهیه‌کننده بودم. در این سال‌ها پروژه‌های ایرانی زیادی را یا خودم در ارمنستان اجرا کردم یا راهنمایی و پیشنهاد دادم که بروند ارمنستان کار کنند. پنج دوره عضو شورای مرکزی کانون برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان سینمای ایران، دو دوره نایب رییس و دو دوره رییس کانون بودم. در زمان بحران بسته شدن خانه سینما، عضو شورای هماهنگی اصناف سینمایی بودم. مساله بسته شدن و پی‌گیری بازگشایی خانه سینما برایم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود. با موزە سینمای ایران همکاری کردم؛ به‌خصوص با بخش ارمنیان و سینمای ایران. این بخش جزو حوزه‌هایی است که علاقه زیادی به آن دارم و همیشه کمک به نیازهای موزه جزو اولویت‌های من بوده و هست، برای این که کارهایی که در موزه انجام می‌شود، زیر بنایی و ماندگار است.»
البته او در این مدت فیلم‌های مستند و کوتاهی نیز مثل «کودکستان من»، «سفر به قله»، «جلفا و جلفانشینان»، «ارامنه در سینمای ایران»، «ارامنه در ۲۶ دقیقه» و… ساخته است. سریال مستندی هم برای «شبکه۴» ساخت با عنوان «ایران سرزمین ادیان». جلفا و جلفانشینان را نیز بنا به سفارش و خواست فصل‌نامه «پیمان» ساخته است.
آباد که سابقه سال‌ها دستیاری چهره‌هایی چون «بهرام بیضایی»، «واروژ کریم مسیحی»، «علیرضا داوودنژاد» و «احمدرضا درویش» را در کارنامه دارد، با ساخت فیلم «یه‌وا» در سال ۱۳۹۴، اولین تجربه کارگردانی خود را در سینما پشت سر گذاشته است.
این فیلم که محصول مشترک ایران و ارمنستان است، نخستین تجربه کارگردانی آناهید آباد به شمار می‌رود و در کشور ارمنستان فیلم‌برداری شده است .
یه‌وا به عنوان نماینده سینمای ارمنستان، برای رقابت در نودمین دوره جوایز «اسکار» در بخش بهترین فیلم خارجی زبان انتخاب شد. این فیلم با مشارکت «بنیاد سینمایی فارابی» و «مرکز سینمای ملی ارمنستان» تولید شده است.
یه‌وا روایت داستانی است که به مسایل اجتماعی انسان معاصر می‌پردازد. شخصیت اول آن زنی ۳۴ ساله است که به اتهام قتل شوهرش، تحت پی‌گرد قانونی است. او مادری است که سعی دارد گذشته پر فراز و نشیبش را به فراموشی بسپارد. برای حفاظت از دخترش فرار می‌کند و به محل دور دستی پناه می‌برد اما در محل جدید مجبور به مقابله با مسایل و دشواری‌هایی می‌شود و مسایل ناتمام گذشته او را رها نمی‌کنند.
