بالای همه قبرها علامت صلیب نصب شده است؛ اما هیچ‌کدام از قبرها سنگ یا نشانه و نوشته دیگری ندارند. این‌جا آرامستان ارامنه روستای «تلو» است. این قبرستان در شمال شرقی تهران و حوالی چند کیلومتری روستای تلو قرار گرفته است. روستایی که گفته می‌شود، ۲۰۰ سال قدمت دارد و بیشتر ساکنانش در گذشته از ارامنه بوده‌اند.
بهاییان در چهار دهه گذشته با انواع تبعیض و آزارهای سیستماتیک، از جمله اخراج، محدودیت تحصیلی، بازداشت، آزار، شکنجه، زندان و اعدام روبه‌رو شده‌اند. اکنون از دفن جسد شهروندان بهایی در گورستان بهاییان نیز جلوگیری می‌شود و خانواده‌ها را مجبو می‌کنند تا متوفیان را در محل گورهای دسته‌جمعی اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ در «خاوران» تهران دفن کنند.
«فرهاد ثابتان»، سخن‌گوی جامعه بهایی در گفت‌وگو با «ایران‌وایر» تأکید کرد که دفن متوفیان بهایی بر روی اجساد اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷، عملی غیرانسانی و بی‌احترامی به افرادی است که آن‌جا دفن شده‌اند.»
او گفت: «این عمل برای جامعه بهایی غیر قابل قبول است. این در حالی است که زمین کافی برای دفن اموات در محل گورستان وجود دارد.»