اهالی بستک برای اجرای موسیقی در این شبها همواره میزبان زنانی هستند که به «شروه» خوانی، ترانههای محلی و ساز «دایره» تسلط دارند. معمولا این خوانندگان روبهروی هم در وسط مجلس جای میگیرند و بقیه زنان میهمان دایرهوار اطراف آنها مینشینند و خوانندگان و نوازندگان را در حالی که با ساز دایره مشغول شروهخوانی هستند، با کف زدن و تکرار بخشی از ابیات همراهی میکنند.
شروهخوانی جزو رسوم این شبها است. شروه یا شرونت یا شروا، گونهای از خوانندگی است که در استان هرمزگان و بوشهر رواج بسیار دارد و معمولا اشعار دوبیتی را که اغلب سرایندگان آنها از همان خطه هستند، به این سبک اجرا میکنند. مضمون شروه ها در این شب، وصف دلتنگیهای مادرانه به واسطه جدایی از دختر است.
در شب حنابندان، دختران دم بخت مجلس بر دست عروس نقشهایی از حنا میزنند که هرکدام از آنها خاطرهای از خانه پدری را در افکار عروس تداعی میکنند.
به نظر میآید خانواده عروس جهت فراهم آوردن مجالی برای تجدید خاطرات دوران تجرد عروس، وداع او با بستگان خویش و آماده کردنش برای ورود به زندگی مستقل، امشب فقط میزبان اقوام خود هستند.
طی مراسم عروسی، میهمانها با آب و چای و قلیان پذیرایی میشوند اما در این سه شب جشن، صبحانه، ناهار و شام را در منزل پدر عروس یا داماد صرف میکنند. بنابراین زنان حاضر در مجلس از نیمههای شب مشغول تهیه صبحانه میهمانها میشوند.
مراسم امشب تا سحرگاه که میهمانها با صبحانهای شامل «بلالیت شیرین» (ورمیشل) و «نخود» و «نان فلزن» پذیرایی شوند، ادامه مییابد.
نان فلزن نانی است که با مواد اولیه آرد گندم، سس ماهی و پیاز و سبزیجات طبخ میشود.
شب دوم جشن را دوزدی می نامند. در این شب که خانواده عروس پذیرای میهمانهایی از سوی بستگان خویش و داماد هستند، عروس با آرایشی مانند شب قبل اما با لباسی محلی به رنگ قرمز که نشان از عشق و هیجان و سرزندگی دارد، در مراسم حضور مییابد.
در این شب، رسم بر آن است که چهره عروس را که شرم و حیایی دخترانه از اولین دیدار خانواده داماد بر رخسار او هویدا است را با چادر تا پایان مراسم بپوشانند. به نظر میرسد بنا به این رسم پوشش که تداعی کننده آشکار نبودن و مخفی کاری است،امشب را دوزدی نام نهادهاند.
امشب در خانه پدر داماد مراسم حنابندان داماد بر پا است و حنای آماده شده توسط مردان اقوام در بخش مردانه میهمانها بر دست و پای داماد نهاده میشود و دستان و پاهای او را با پارچههایی سبز رنگ میپوشانند.
پس از پایان حنابندان، داماد در حالی که مردان به رقص «پابلندی» و «سپا»مشغول هستند، زنانی از بستگان داماد با مهیا کردن قسمتی از حنا و هدیههایی برای پیشکش به عروس، رهسپار خانه او میشوند.
پابلندی و سپا رقصهایی مهم هستند که اهالی بستک در مراسمهای شادی اجرا میکنند. این رقصها گروهی و به صورت دایرهوار اجرا میشوند.
رقص پابلندی با بلند کردن بیش از حد پا و چرخشی ۹۰ درجه در هر گام و چرخاندن دو دستمال رنگین در دست انجام میشود و رقص سپا که بسیار شبیه رقص مناطق لرنشین است، با دو گام به عقب و یک گام به جلو و نیز چرخاندن دستمال و در بعضی روستاها با کف زدن همراه است.
در این شب، زنان مجلس علاوه بر شروهخوانی در وصف جمال عروس و داماد و دعای خیر برای زندگی آنها، با خواندن ترانه و دایره نوازی، رقصی به نام «بی دی» انجام میدهند؛ رقصی گروهی با ریتمی آرام نسبت به رقص پابلندی.
زنان با تجربه مجلس با همکاری هم در کنار مراسم رقصی که در میانه حیاط برقرار است، در گوشهای دیگر به مهیا کردن حلوا و نخود برای پذیرایی از مدعوین مشغول میشوند.
روز سوم با بردن عروس به حمام در میان هلهله و شروهخوانی زنان، آرایش او و کمک به پوشیدن لباس محلی که امروز سفید رنگ با زری دوزی است و بر سر انداختن چادر سفید عروس، شروع میشود.
لباس عروس در شب عروسی مانند سایر فرهنگها به رنگ سفید انتخاب میشود که نشانه پاکی و صداقت است.
در عصر سومین روز جشن، «سرتراشان داماد» که با مشایعت او توسط اهالی تا سر آب روانی که در اطراف بستک جاری است، به نیت تطهیر و پیرایش، در وسط حیاط ادامه مییابد.
داماد در حالی که زنان و مردان و بچهها اطراف او حلقه زدهاند و با نوای «نیانبان» و «دهل»، پابلندی میرقصند، با همراهی مردان مسن مجلس لباس بر تن میکند و برای مراسم شب مهیا میشود.
لباس داماد که در ایام دور شامل بلوزی بلند و شلواری گشاد به رنگ روشن، پارچهای به نام «مندیل» که بر سر بسته میشد و کمربندی سبز رنگ بوده، اکنون به کت و شلوار مبدل شده است.
شب سوم را که در آن جشن به پایان میرسد ولی آشنایی و اخوت دو خانواده به موجب این وصلت فرخنده آغاز و عروس با چهرهای بدون حجاب در بین کل مدعوین حاضر میشود، فاشتی نام نهاندهاند. از آنجایی که بر اساس رسم مردم بستک، تهیه جهاز بر ذمه خانواده داماد است، بعد از آن که خانواده داماد هر کدام قسمتی از جهیزیهای که برای این زندگی مشترک فراهم آوردهاند را به زوج جوان اهدا کردند، فقط زنان میهمان برای برگزاری جشن و پایکوبی در منزل پدر عروس حاضر میشوند و مردان در فضای باز و میدانگاهی که با چراغهای فراوان روشن و پر نور است، جمع می شوند و به رقص و پایکوبی میپردازند.
به دلیل پایبندی زیاد مردمان بستک به موازین اسلامی اهل تسنن، همه مراسمهای عروسی به صورت مردانه و زنانه و تفکیک شده اجرا میشوند.
