مریم مشیری، شهروند خبرنگار
«شیرین‌دخت دقیقیان»، نویسنده، مترجم و پژوهش‌گر ایرانی یهودی، اسفند ۱۳۳۶ شمسی در تهران متولد شد.
پدرش، «عبدالله دقیقیان»، از شخصیت‌های فرهنگی جامعه کلیمی محسوب می‌شود که سال‌ها مدیریت مدارس «اتحاد» را عهده‌دار بود.
شیرین‌دخت تحصیلات ابتدایی را در دبستان اتحاد (آلیانس) و سپس دوران متوسطه را در دبیرستان‌های «مرجان» و «اتفاق» به پایان رساند و بلافاصله طی گذشتن از سد کنکور، به دانشکده علوم «دانشگاه ملی» راه یافت و در سال ۱۳۵۸ در رشته شیمی فارغ‌التحصیل شد. هم‌زمان با ورود به دانشگاه، به عضویت «سازمان دانشجویان یهود ایران» درآمد و در راستای امور فرهنگی، فعالیت گسترده‌ای را آغاز کرد. او از بنیان‌گذاران اولین فصل‌نامه سازمان دانشجویان یهود است.
شیرین‌دخت در سال ۱۳۵۷ خورشیدی، هنگامی که دانشجو بود، اولین کار ترجمه خود را در قالب کتابی تحت عنوان «تاریخ روسیه» توسط «انتشارات نیل» به چاپ رساند. دیری نپایید که «پرویز یشایایی»، سردبیر روزنامه «تموز» از او دعوت به همکاری کرد. شیرین‌دخت پنج سال به عنوان عضو هیات تحریریه، مقالاتش را با نام مستعار «نوشین» چاپ می‌کرد.
او در سال ۱۳۶۹ خورشیدی اولین اثر نوشتاری خود را تحت عنوان «منشاء شخصیت در ادبیات داستانی» به چاپ رساند؛ اگر چه این کتاب اولین تجربه تحقیقی و کاوشی و جزو نخستین نمونه‌ها در آفرینش ادبی او به شمار می‌رود. ولی با این وجود، مدت‌ها است که این اثر به عنوان یکی از دروس دانشگاه آزاد ایران در بخش ادبیات و زبان و نیز در دانشکده هنر تدریس می‌شود.
او در سال ۱۳۷۱، یکی از آثار «گی دو موپاسان»، نویسنده فرانسوی را با نام «هورلا» ترجمه و منتشر کرد؛ مجموعه داستان‌های کوتاهی همراه با پژوهشی در آثار و زندگی‌نامه موپاسان. این کتاب پس از مدتی، جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های سال اعلام شد.
او هم‌چنین در زمینه ادبیات کودکان، «کتاب دریچه یادها» از «تولستوی»، کتاب «داستان پسرم از نادین گوردیمر» و کتاب «دلبند» از «تونی موریسون» را به فارسی ترجمه کرد.
در سال ۱۳۷۵ خورشیدی، کتاب «اسطوره»، اثر «رولان بارت» با موضوع فلسفی و زبان‌شناسی را ترجمه و منتشر کرد.
شیرین‌دخت دقیقیان در فاصله سال‌های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۰ خورشیدی، مسوولیت ریاست هیات دبیران و مدیر اجرایی نشریه مطالعات فلسفی، هنر و زیباشناختی «مرکز تحقیقانی هنری تهران» را عهده‌دار بود و در سال ۱۳۷۹ به عنوان عضو هیات ترجمه «دایره‌المعارف تاریخ بشر یونسکو»، در «مرکز بین‌المللی گفت‌وگوی تمدن‌ها» پذیرفته شد و به عنوان نویسنده در نشریه این مرکز بین‌المللی کار کرد.
شیرین‌دخت دقیقیان سال ۲۰۰۰ میلادی به اتفاق خانواده‌اش به امریکا رفت و پس از استقرار در لس‌آنجلس، فعالیت‌های نوشتاری خود را دنبال کرد. ابتدا به عنوان سردبیر در مجله «چشم‌انداز» مشغول به کار شد اما چند ماه بعد به دلایلی از این سمت کناره گرفت و ترجیح داد مستقلاً فعالیت‌های فرهنگی را پی‌گیری کند.
او از سال ۲۰۰۳ به عنوان نویسنده همراه، در سایت «ایران امروز» مقالاتش را به صورت دیجیتالی منتشر کرد و در فاصله سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹، سه کتاب از تالیفات «یهودا برگ»، اندیشمند امریکایی را با نام «نیروی کبالا»، «رمز» و «نخ قرمز» ترجمه کرد و به چاپ رساند.
شیرین‌دخت دقیقیان در اوایل سال ۲۰۱۰، با همکاری جمعی از اندیشمندان و رهبران مذهبی جامعه یهودی و با حمایت «سازمان فدراسیون یهودیان ایرانی» در لس‌آنجلس، «بنیاد فرهنگی هارامبام» را تحت عنوان یک مرکز غیرانتفاعی ثبت و تاسیس کرد.
سال ۲۰۱۱، توسط بنیاد ایرانی هارامبام، ماحصل سال‌ها مطالعه و تحقیق آثار «موسی بن مایمون»، فیلسوف خردگرای قرن دوازدهم میلادی را تحت عنوان «شرحی بر دلالت الحائرین»، به دو زبان فارسی و انگلیسی همراه با ترجمه کامل رساله «راهنمای سرگشتگان همراه» را منتشر کرد.
در سال ۲۰۱۳، هم‌زمان با اولین انتشار گاه‌نامه فلسفی «خرمگس»، سردبیری آن به شیرین‌دخت محول شد و او در کنار اندیشمندانی چون «رامین جهانبگلو» و «اسفندیار طبری»، به عنوان مدیران مسوول و هیات دبیران به فعالیت پرداخت.
آثار ارایه شده توسط شیرین‌دخت دقیقیان مشتمل بر ۲۲ اثر تحقیقی، شرح فلسفی و ترجمه بیش از ۱۰۰مقاله برای کنفرانس‌های دانشگاهی و نشریه در زمینه فلاسفه، تاریخ و نیز علم تفسیر و تعبیر راجع به کتب مقدس و نظریه‌های ادبی معاصر منتشر شده‌اند.
