«دانیل گورگیزنژاد» (Gevargiznejad)، وزنه‌بردار آشوری اهل ایران، عضو سابق تیم ملی وزنه‌برداری کشور در دهه ۵۰ خورشیدی و دارنده مدال نقره بازی‌های آسیایی ۱۹۷۰ بانکوک، در سال ۱۳۱۹ خورشیدی در ارومیه متولد شد.
گورگیزنژاد زمانی که «هنریک تمرز» سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری بود، برای نخستین بار به اردو دعوت شد و در المپیک ۱۹۶۸، دوبنده تیم ملی را پوشید تا نخستین تجربه بین‌المللی خود را در المپیک تجربه کند.
گورگیزنژاد در دسته ۷۵ وزنه زد و در همان حرکت پرس، با توجه به مصدومیت مچ پا اوت شد تا در نخستین حضور بین‌المللی خود تجربه تلخی داشته باشد.
تیم وزنه‌برداری ایران در المپیک ۱۹۶۸ به علت کم کاری مسوولان ورزشی کشور، به صورت ناقص و تنها با چهار وزنه‌بردار به مکزیک اعزام شد و «منوچهر برومند»، «ناصر درودیان» و «ابراهیم پوردژم» در اوج قدرت از شرکت در المپیک ۱۹۶۸ محروم ماندند. این در حالی اتفاق افتاد که تیم‌های ژاپن، ایالات متحده، شوروی، مجارستان و لهستان با تیم‌های کامل هفت نفره در مسابقات شرکت کردند. تیم ایران در نهایت با یک مدال طلا و یک مدال نقره، در مکان سوم المپیک قرار گرفت. در این مسابقات، «محمد نصیری» طلایی شد، «پرویز جلایر» نقره گرفت و «نصرالله دهنوی» ششم شد.
دو سال بعد از بازی‌های المپیک ۱۹۶۸، «محمد ذهتاب» به عنوان سرمربی تیم ملی، دوباره گورگیزنژاد را برای بازی‌های آسیایی بانکوک ۱۹۷۰ به تیم ملی فراخواند و گورگیزنژاد در این بازی‌ها توانست با مجموع ۴۳۰ کیلوگرم، مدال نقره را برگردن بیاویزد.
در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۰ بانکوک، تیم وزنه‌برداری ایران به شش مدال دست یافت.
گورگیزنژاد که در نوزدهمین دوره بازی‌های المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی همراه با محمد نصیری، پرویز جلایر و نصرالله دهنوی در مسابقات وزنه‌برداری شرکت کرده بود، درباره شرایط این روزهای وزنه‌برداری کشور گفته بود: «بعد از ۱۸ سال تمرین و سعی و تلاش مداوم، توانستم به مدال بازی‌های آسیایی برسم. آن زمان دوپینگ ما مصرف میوه‌های دارای ویتامین بود. در حال حاضر جوان‌ها می‌خواهند خیلی زود راه ۱۰۰ ساله را یک شبه طی کنند، همین است که خیلی وقت‌ها می‌شنویم وزنه‌بردارها به خاطر دوپینگ از مسابقات حذف شده‌اند.»
او با انتقاد از وضعیت موجود پیش‌کسوتان وزنه‌برداری و عدم توجه به پیش‌کسوتان در مصاحبه‌ای گفته بود: «خیلی دوست دارم که از نزدیک در جریان اتفاقات وزنه‌برداری کشور باشم اما تاکنون نه پیش‌کسوتان و نه شخصی از فدراسیون از من دعوت نکرده‌اند. روزنامه و تلویزیون تنها راه‌هایی هستند که از طریق آن‌ها می‌توانم در جریان اخبار وزنه‌برداری قرار بگیرم. هر از گاهی نصرالله دهنوی با من تماس می‌گیرد و از واریز ۲۰۰ هزار تومان حقوقی که فدراسیون وزنه‌برداری به من پرداخت می‌کند، اطلاع می‌دهد. دوستان و پیش‌کسوتان وزنه‌بردار قدیمی خود را زیاد نمی‌بینم. با این که با آمدن مرادی، خیلی از پیش‌کسوتان در فدراسیون وزنه‌برداری دور هم جمع شده‌اند اما تاکنون هیچ کس از فدراسیون سراغی از من نگرفته است.»
گورگیزنژاد که به دلیل بیماری در بیمارستانی در استان البرز بستری بود، سرانجام در روز هفتم فروردین ۱۳۹۹ دار فانی را وداع گفت.
