فعالیت‌ها در عرصه ملی و بین‌المللی
دکتر قدیریان و همکارانش ماه‌ها به طور شبانه‌روزی در خوزستان به تحقیق و درمان بیماران مبتلا به مالاریا مشغول شدند. پژوهش‌های علمی و مقالات تحقیقی این گروه برای تولید دارو و راه‌های ریشه‌کنی مالاریا مورد توجه و استفاده سازمان بهداشت جهانی قرار گرفت.
فعالیت‌های علمی دکتر قدیریان محدود به مرزهای ایران نبود. او در سال ۱۳۳۸ پس از گذراندن یک دوره هفت‌ماهه ریشه‌کنی مالاریا زیر نظر سازمان بهداشت جهانی (WHO) در بلگراد یوگسلاوی، از طرف این سازمان جهت برنامه ریشه‌کنی مالاریا مامور خدمت در کشورهای حوزه بالکان و یوگسلاوی شد.
در سال ۱۳۴۰، پژوهش‌های علمی دکتر اسماعیل قدیریان مورد توجه قرار گرفت و به دعوت انستیتو پاستور پاریس با دریافت بورس تحصیلی جهت تحقیق و تحصیل راهی فرانسه شد. دکتر قدیریان پس از سه سال با اخذ مدرک معادل کارشناسی ارشد در رشته قارچ‌شناسی و ایمونولوژی به ایران بازگشت.
دوره‌ای که دکتر قدیریان در انستیتو پاستور پاریس گذراند، در فرانسه «گِرَند تور» یا تور تحصیلی بزرگ نامیده می‌شود. گرند تور، به این شکل است که در این دوره، دانشجو یا محقق، رشته‌های مختلف تخصصی را می‌گذراند و فارغ‌التحصیل در کلیه این رشته‌ها متخصص می‌شود. دکتر اسماعیل قدیریان در گرند تور انستیتو پاستور دوره‌های مختلف مانند انگل‌شناسی، قارچ‌شناسی، ایمونولوژی و شیمی را زیر نظر اساتید انستیتو گذراند.
در آن زمان، تنها دو نفر در ایران موفق به گذراندن گرند تور در فرانسه شده بودند که یکی از ایشان دکتر قدیریان بود. با تصویب وزارت بهداری وقت، اساتیدی که دوره گرند تور را گذرانده بودند، به عنوان متخصص علوم آزمایشگاهی در ایران شناخته می‌شدند.
دکتر قدیریان در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران
پس از بازگشت از فرانسه، دکتر قدیریان در «انستیتو پارازیتولوژی و مالاریولوژی» شروع به تدریس و تحقیق کرد. در سال ۱۳۴۳ این نهاد به «انستیتو انگل‌شناسی و بهداشت گرمسیری» تغییر نام داد. سرانجام، در سال ۱۳۴۴ با اضافه شدن کرسی بهداشت به کرسی‌های درسی انگل‌شناسی پزشکی و بیماریهای گرمسیری و ادغام سه گروه فوق‌الذکر، دپارتمان علوم بهداشتی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران تاسیس شد. پس از تشکیل دانشکده بهداشت، دکتر قدیریان به عنوان دانشیار و محقق، فعالیت علمی خود را در این مرکز ادامه داد.
در سال ۱۳۴۵، دکتر اسماعیل قدیریان با گرفتن بورسیه تحصیلی از دانشگاه تهران، تحصیلات و تحقیقات خویش را در دانشکده علوم دانشگاه سوربن فرانسه ادامه داد و پس از دو سال، موفق به اخذ درجه PhD در رشته انگل‌شناسی از سوربن شد.
با پایان یافتن تحصیلاتش از طرف دانشگاه دعوت به همکاری شد؛ اما با پاسخ منفی او مواجه شد، زیرا او معتقد بود با پول مردم ایران تحصیل کرده است، پس باید به مردم همان سرزمین خدمت کند.
دکتر قدیریان به ایران بازگشت و با رتبه استادی کامل (پروفسور) در دانشکده‌های داروسازی، پزشکی و بهداشت عمومی دانشگاه تهران شروع به تدریس کرد. در طی سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۵، پروفسور قدیریان با استفاده از «فرصت مطالعاتی» که دانشگاه در اختیار فارغ‌التحصیلان مقطع دکترا قرار می‌داد، به کانادا رفت.
دکتر قدیریان، دوره تحقیقات خود را در سن چهل و هفت سالگی در دانشگاه مونترال آغاز کرد. پس از مدت کوتاهی به دپارتمان میکروب‌شناسی، ایمنی‌شناسی و انگل‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه مک گیل (McGill) پیوست و پژوهش‌ها و خدمات علمی‌اش را پی گرفت. او در آستانه پنجاه سالگی با عنوان Research Assistant (دستیار تحقیق) به ایران بازگشت.
او پس از بازگشت به ایران با سمت مدیر گروه انگل‌شناسی و قارچ‌شناسی دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه تهران به تدریس و خدمات علمی خود ادامه داد. دانش روز دنیا و تجهیزات جدید پزشکی که با خود از کانادا آورده بود، همراه با اشتیاق و انرژی فراوانی که برای تدریس آموخته‌هایش در او شعله می‌زد، نوید آینده درخشانی را در رشته انگل‌شناسی دانشگاه تهران می‌داد. اما طوفان انقلاب اسلامی همه این امیدها و دستاوردهایش را به نابودی کشاند.
