«ابراهیم تربتی»، نقاش یهودی ایرانی و دانش‌آموخته معماری در سال ۱۳۱۷ خورشیدی، در خانواده‌ای هنرمند در تهران متولد شد.
پدرش، «عزیزاله تربتی» در خیابان «سیروس»، روبه‌روی «کانون خیرخواه»، در «داروخانه اتحاد» به عنوان کمک داروساز مشغول به کار بود. ابراهیم به خاطر داشتن استعداد در هنر نقاشی و هم‌چنین خطاطی، اوقات فراغتش را هم به نقاشی و خطاطی می‌گذراند که بعدها این هنر منبعی برای کسب درآمد برای او شد.
ابراهیم تربتی تحصیلات ابتدایی را در «مدرسه نور صداقت» و سپس دوره دبیرستان را در «مدرسه اتحاد» (آلیانس) به پایان رسانید. پس از گذشتن از سد کنکور، موفق شد به دانشکده هنرهای زیبا «دانشگاه تهران» راه یابد و در سال ۱۳۴۰ خورشیدی، با کسب رتبه خوب، مدرک فوق لیسانس را در رشته هنرهای زیبا و تجسمی بگیرد.
او پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه تهران، بلافاصله آتلیه‌اش را با نام «آتلیه تربتی» در مرکز تهران (تقاطع چهارراه «کالج» و «شاهرضا») افتتاح کرد و بیش از ۳۷ سال، بیشتر وقتش را به تعلیم و تربیت هنرجویان و علاقه‌مندان به هنر نقاشی اختصاص داد.
ابراهیم تربتی سپس برای افزایش سطح دانش خود و آشنا شدن با سبک و متد بزرگان هنر نقاشی اروپا، رهسپار ایتالیا شد و در «آکادمی هنرهای زیبای فلورانس» برای مدت یک سال تحصیل کرد.
او پس از بازگشت به وطن، مصمم شد تحصیلات هنری خود را در ابعاد مختلف گسترش دهد. از این رو، بلافاصله وارد دانشکده معماری دانشگاه تهران شد و پس از شش سال تحصیل، در سال ۱۳۴۸ خورشیدی فوق‌لیسانس خود را در رشته مهندسی معماری گرفت. این امر باعث شد به موازات خلق آثار نقاشی، شغل دومی به عنوان مهندس معماری برای خود ایجاد کند و با تاسیس یک شرکت ساختمانی با نام «رویال»، بخشی از وقتش را به کارهای طراحی ساختمان اختصاص دهد. ضمن آن که هر از گاهی با شرکت در نمایشگاه‌های نقاشی، آثار نقاشی خود را به نمایش می‌گذاشت.
ابراهیم تربتی در سال ۱۳۵۲ خورشیدی، با شرکت در مسابقه نقاشی پرتره، توانست مقام سوم را در سطح کشور به خودش اختصاص دهد و افتخاری را در کارنامه جامعه کلیمیان ایران رقم زند.
او در سال ۱۳۴۱ خورشیدی با همسرش «شکوه»، از خانواده «وحدت» ازدواج کرد. ماحصل این ازدواج، یک فرزند پسر و یک دختر است.
ابراهیم تربتی در سال ۱۳۶۷ خورشیدی تن به مهاجرت ناخواسته داد و راهی ایالات متحد امریکا شد. او پس از ورود به لس‌آنجلس و سروسامان دادن به زندگی شخصی، هنر نقاشی را پیشه خود قرار داد. از این رو، آتلیه‌ای را با نام «تربتی» افتتاح و شروع به خلق آثار هنری کرد. او هم‌چنین پس از مدتی، به تاسیس کلاس‌های آموزش فن نقاشی برای سنین مختلف پرداخت.
سبک نقاشی‌های استاد تربتی از آغاز، حول محور «رئالیسم» بود. بعدها سبک «امپرسیونیسم» را به کارهای هنری خود اضافه کرد. او هر از گاهی آثار برجسته نقاشان بزرگ دنیا را نیز کپی می‌کرد. تبحر و استادی تربتی در این امر به قدری چشم‌گیر بود که تشخیص نقاشی‌هایش با نقاشی‌های اصل به سادگی امکان‌پذیر نبود و فقط از عهده افراد با تجربه بر می‌آمد.
ابراهیم تربتی در بین هنرمندان بزرگ، به کارهای «رامبراند» و «رنوار» و نیز «کمال‌الملک» عشق می‌ورزید. بیشتر آثار خلق شده سبک امپرسیونیسم توسط او، نشأت گرفته از سبک نقاشان صاحب نامی چون «ژرژ سورا»، «کلود مونه» و «پل سزان» و نیز شیوه رئالیسم او برگرفته از بزرگان این هنر مانند «ژان فرانسوا میلت» و «انوره دو میه» هستند.
استاد ابراهیم تربتی امروز با وجود آن که دوران بازنشستگی خود را طی می‌کند اما کماکان به فعالیت‌های هنری مشغول است. او به موازات خلق آثار هنری، همه روزه قسمتی از وقت خود را صرف آموزش و تعلیم هنرجویان می‌کند و با تدریس خصوصی متدهای نقاشی و طراحی، نقاشی‌های پرتره و منظره را که طی بیش از ۶۰ سال تجربه کرده است، به دوست‌داران این هنر آموزش می‌دهد
