«لوریک میناسیان»، بازیگر ارمنی‌تبار تئاتر، سینما و تلویزیون، ۲۷ دی ۱۳۲۲ در تبریز متولد شد.
پدرش، «آرمان» (آرامائیس هوسپیان) یکی از چند بازیگر شاخص در دهه‌های ۱۳۳۰ ۱۳۴۰ ایران بود. لوریک به دلیل حرفهٔ پدرش، خیلی زود با تئاتر و سینما آشنا شد.
به گفته خودش، اولین جرقه بازیگری برای او از زمانی آغاز شد که حتی هنوز خواندن و نوشتن را نیاموخته بود: «من وقتی کودکستان می‌رفتم، اولین بار نقش کلاه قرمزی در شنل قرمزی را به زبان فرانسه بازی می‌کردم. چه‌قدر این کار را دوست داشتم. بعدها وقتی از روی درس‌ها می‌خواندم، معلم تشویقم می‌کرد و می‌گفت چه‌قدر به زیر و زبرها اهمیت می‌دهی و خوش‌آهنگ می‌خوانی. نظرش نسبت به من این بود که من در این زمینه آتیه درخشانی خواهم داشت.»
لوریک علاوه بر هنر بازیگری، سال‌ها معلم بود و در دههٔ ۱۳۴۰ درس‌های زبان و علم‌الاشیا را تدریس می‌کرد. هم‌زمان هم تئاتر به کودکان و بازیگری در تلویزیون و تئاتر را آموزش می‌داد.
او از سال ۱۳۳۸ در نمایش‌نامهٔ «خداوندگان کهن»، با گروه تئاتر «گاسپار ایپگیان» بیروت به صورت جدی وارد عرصهٔ تئاتر شد و پس از آن در نمایش‌نامهٔ «طعمهٔ دریا»، نوشتهٔ «علی نصیریان» و به کارگردانی «جعفر والی» ایفای نقش کرد.
لوریک از سال ۱۳۴۰ با گروه تازه تاسیس تئاتر «آرمن» در باشگاه ارامنهٔ «آرارات» تهران شروع به همکاری کرد که در آن زمان سرپرستی او را هنرمند فقید، «شاهین سرکیسیان» بر عهده داشت و بدین ترتیب، کار هنری خود را با او و «آربی آوانسیان» ادامه داد.
این گروه نمایشی پرکار در سه سال ۱۳ نمایش از نمایش‌نامه نویسان بزرگ را به صحنه برد.
به گفته دوستانش، او بهترین بازی‌هایش را در نمایشی از «آرتور شنیتسلر» و نمایش «صید لال وار»، نوشته «واهان میراکیان» ارایه داد.
لوریک از سال ۱۳۵۴ کار تئاتر کودکان را در مدارس ارمنیان تهران آغاز کرد که در ادامه منجر به تاسیس گروه تئاتر کودکان «آرگ» در «انجمن فرهنگی ارامنٔه چهارمحال» در سال ۱۳۶۸ و تئاتر کودکان «نارک» در «انجمن فرهنگی ارامنٔه نائیری» شد. فعالیت این گروه تا سال ۱۳۷۸ ادامه یافت. حاصل این دوره فعالیت ۲۵ ساله، اجرای بیش از ۵۰ نمایش کودکان و تربیت چندصد تن هنرآموز خردسال تا نوجوان بود.
در مواقعی، اعضای این گروه‌ها برای بازی در فیلم‌های سینمایی نیز دعوت شده‌اند که به عنوان نمونه می‌توان به فیلم سینمایی «مریم و می‌تیل»، کار «فتحعلی اویسی» اشاره کرد.
لوریک در سال ۱۳۶۵ با دعوت گروه «شاهد» صداوسیمای جمهوری اسلامی، در فیلم «یاد باد» که درباره نقش ارمنیان در «دفاع مقدس» (جنگ ایران و عراق) بود، شرکت کرد. او در مجموعه تلویزیونی «یادگار»، اثر «قوکاسیان» که به نقش ارمنیان در جنگ عراق با ایران پرداخته بود، به عنوان مادر یک قربانی ارمنی‌تبار نقش آفرید.
لوریک میناسیان برای نخستین بار در سینما در سال ۱۳۶۹ در فیلم «پرده آخر» به کارگردانی «واروژ کریم‌مسیحی» بازی کرد.
او در سال ۱۳۸۰ دوره پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در آثار مهمی نقش داشت. لوریک در این سال با بازی در سه فیلم و سریال مهم سینما و تلویزیون، خود را به مردم معرفی کرد. آثار مهم لوریک میناسیان در این سال، بازیگری در فیلم «زندانی ۷۰۷» به کارگردانی «حبیب‌الله بهمنی»، سریال «کارآگاه شمسی و دستیارش مادام» به کارگردانی «مرضیه برومند» و فیلم «بچه مگس» به کارگردانی «مصطفی آل‌احمد» بود.
او در طول فعالیتش، در ۲۰ فیلم سینمایی بلند و سه فیلم کوتاه بازی کرد که بعضی از آن‌ها مانند پرده آخر، «بوی پیراهن یوسف»، «دختری با کفش‌های کتانی»، «بودن یا نبودن» و «بوی کافور، عطر یاس»، از فیلم‌های مطرح سینمای ایران هستند.
لوریک برای بازی در فیلم بودن یا نبودن، ساخته «کیانوش عیاری»، نامزد دریافت «سیمرغ بلورین» بهترین بازیگر نقش دوم زن «جشنواره فیلم فجر» شد. هم‌چنین در سال ۱۳۷۷، در بخش مسابقه فیلم‌های بلند دور دوم جشن «خانه سینما»، به خاطر بازی در فیلم بودن یا نبودن کاندید نقش دوم زن شد.
لوریک میناسیان ۲۱ خرداد ۱۳۸۳، در سن ۶۱ سالگی بر اثر عارضه قلبی در «بیمارستان دادگستری» تهران درگذشت.