پایه‌گذاری، ریاست و عضویت در انجمن مهندسی برق و الکترونیک، پایه‌گذاری و مدیریت «پژوهشکده سیستم‌های هوشمند» در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی، «قطب کنترل و پردازش هوشمند» در دانشگاه تهران و تاسیس «مرکز تحقیقات مکاترونیک کشور» در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین و برپایی نشست‌های دانشگاهی کشورهای ارمنستان و ایران با عنوان «کارگاه‌های شبکه‌های عصبی» با همکاری استاد دکتر آشوت چلنگریان، فیزیکدان معروف موسسه فیزیک ارمنستان از کارهای ماندگار او محسوب می‌شود.
کارو لوکاس، چهره ماندگار علمی کشور است که به‌عنوان «پدر هوش مصنوعی ایران» شناخته می‌شود و بیش از ۴۵۰ مقاله علمی در مجلات و کنفرانس‌های معتبر ملی و بین‌المللی ارائه کرده است. «حسین فاتحی» در کتاب «اشک مرجانی» غزل «پیکره» را خطاب به وی سروده است. وی در سال ۱۳۸۵، از سوی فرهنگستان علوم به‌عنوان چهره ماندگار معرفی شد.
از آثار متعددی که وی تالیف کرد، می‌توان به کتاب سیستم‌های هوشمند مهندسی بیومدیکال اشاره کرد. وی همچنین سمت دبیری چندین گردهمایی بین‌المللی را نیز عهده‌دار بود.
وی ابداعاتی نیز در زمینه طراحی یک شبکه عصبی هایبرید برای تشخیص کلمات منفرد فارسی داشته است.
کارو سردبیری مجموعه‌هایی همچون چهره‌های ماندگار دانشکده مهندسی دانشگاه تهران، بررسی منتقدین ریاضی، مجله سیستم‌های هوشمند و فازی و بخش ایرانی «IEEE» را برعهده داشته است.
انتخاب به عنوان چهره ماندگار فرهنگ و دانش ایران در سال ۲۰۰۶، انتخاب به عنوان چهره ماندگار جامعه مهندسان برق و الکترونیک ایران در سال ۲۰۰۴، جایزه بین‌المللى رتبه نخست هفدمین جشنواره خوارزمى در پژوهش‌هاى بنیادین در سال ۲۰۰۴، جایزه ى رتبه نخست پروژه نمونه در نهمین جشنواره ابن سینا در سال ۲۰۰۸، جایزه پژوهشگر برجسته ایرانی SCOPUS در سال ۲۰۰۷، جایزه کمیته دائمی سازمان کنفرانس اسلامى در همکارى علمى و تکنولوژیکى براى پژوهش‌هاى ممتاز در سال ۲۰۰۴، جایزه ناحیه‌ى ۸ IEEE در سال ۲۰۰۰، نشان انجمن مهندسان و معماران ارمنستان در سال ۱۹۹۹، استاد نمونه برگزیده پردیس دانشکده هاى فنى و دانشکده مهندسى برق و کامپیوتر در هفتادمین سالگرد دانشگاه تهران در سال ۲۰۰۴، استاد نمونه وزارت فرهنگ و آموزش عالى در سال ۱۹۹۶، استاد نمونه دانشگاه تهران در سال ۱۹۹۵ و ۱۹۹۳ و استاد نمونه وزارت نیرو در سال ۱۹۹۱ از جمله جوایز و عناوین متعدی هستند که لوکاس به دست آورده است.
«امیلیا نرسیسیانس»، همسر کارو نیز مدرس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود. امیلیا نرسیسیانس در مصاحبه‌ای مطبوعاتی پیش از فوت همسرش می‌گوید: «من هم از سوی خانواده مادری اهل جلفای اصفهان هستم و خانواده ما و دکتر لوکاس سال‌ها به واسطه وصلت‌های خانوادگی با هم در ارتباط بوده‌اند. من در ۱۳۵۵ به آمریکا رفتم و در آنجا با دکتر لوکاس ازدواج کردم و به ایران برگشتم.» حاصل ازدواج استاد کارو لوکاس با دکتر نرسیسیانس یک فرزند پسر به نام آرمان است.
کارو لوکاس یک سال با بیماری سرطان روده مبارزه کرد و بر بیماری‌اش غلبه کرد؛ اما علت اصلی مرگ او زخم ایجاد شده در اثر عدم دقت کافی در انجام کولونوسکوپی روده و تبدیل آن به عفونت بود که باعث شد در ۱۷ تیر ۱۳۸۹ در بیمارستان امام خمینی از دنیا برود. پیکر وی در آرامگاه ارامنه (بوراستان) تهران به خاک سپرده شده است.