«روح‌الله سپیر» یکی از بنیان‌گذاران بیمارستان خیریه سپیر، فرزند دوم مرحوم «میرزا آقاجان» و «بانو نصرت» و نوه «حکیم شلمو»، پزشک حاذق دربار «ناصرالدین شاه قاجار» بود که در سال ۱۲۹۰ در خانواده‌ای مرفه در تهران به دنیا آمد. او آن‌قدر با تیفوس جنگید و در درمان آن کوشید که خود در نهایت قربانی این بیماری شد.
روح‌الله سپیر تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه «نور و صداقت» آغاز کرد؛ سپس دوره متوسطه را با فراگیری زبان انگلیسی در کالج امریکایی با موفقیت به پایان رسانید. او مدتی در همین مدرسه به تدریس علوم طبیعی مشغول شد و زمانی هم در داروخانه به داروسازی پرداخت. اوقات فراغت خود را به ورزش‌های شنا و کوهنوردی می گذراند. همچنین از استعدادش در نمایشنامه‌نویسی بهره می‌برد و گاهی نوشته‌های خود را در محیط آموزشی بر روی صحنه تئاتر می‌برد. او زبان انگلیسی را مانند دیگر اعضا خانواده به خوبی می‌دانست.
پس از تاسیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران در دوران زمامداری «رضاشاه»، روح‌الله سپیر یکی از نخستین دانشجویان بوده که توانست به این دانشکده راه یابد و با موفقیت فارغ‌التحصیل شود.
۲۸ ساله بود که از نخستین فارغ‌التحصیل‌های دانشکده پزشکی دانشگاه تهران به شمار آمد و به عنوان کارآموز بخش زنان و زایمان کار کرد. دکتر سپیر طی این مدت رفتاری تلخ و غیرانسانی را نسبت به هم‌کیشان خود تجربه کرد و همین امر باعث شد تا به دنبال راه چاره‌ای باشد تا هم کیشان خود در این‌گونه موارد از رفتارهای یهودستیزانه مصونیت داشته باشند. از این رو، جهت تحقق بخشیدن به اندیشه‌های خویش به عضویت «کانون جوانان یهود» درآمد و به موازات اهداف و فعالیت‌های خیرخواهانه این سازمان، اقدام به تاسیس تشکل‌هایی جهت تامین و تعمیم بهداشت عمومی و یاری رساندن به طبقه محروم جامعه کرد.
