شناخته‌شده‌ترین فیلمی که خاچیکیان پس از انقلاب کارگردانی کرد، «عقاب‌ها» در سال ۱۳۶۳ بود که یکی از برترین کارهای «سینمای دفاع مقدس» لقب گرفت.
دو فیلم ضربت و عقاب‌ها پرفروش‌ترین فیلم‌های زمانه خودشان در سینما شدند.
او جوایزی هم‌چون بهترین کارگردانی در «نخستین جشنواره فیلم‌های ایران» با عنوان «گلریزان» برای فیلم چهارراه حوادث را کسب کرد. هم‌چنین با حضور در هشتمین دوره «جشنواره فیلم برلین» در سال ۱۹۸۵ میلادی، توانست برای فیلم «شب‌نشینی در جهنم» نامزد دریافت جایزه «خرس طلایی» شود.
جایزه نخستین دوره «جشنواره بین‌المللی فیلم تاشکند» در سال ۱۳۴۸ خورشیدی برای کارگردانی فیلم «ببر مازندران» نیز از جمله جوایز کسب شده این کارگردان ایرانی به شمار می‌رود.
خاچیکیان در ۵۰ سال فعالیت حرفه‌ای مستمر در سینمای ایران، ۴۶ فیلم بلند سینمایی تولید کرد و به تدوین بسیاری از فیلم‌های دیگر پرداخت.
اوهم‌چنین هشت نمایش‌نامه نوشت که بعدها غیر از ایران، در امریکا و یونان نیز به اجرا در آمدند. آخرین اثر این کارگردان به نام «بلوف»، در سال ۱۳۷۲ با بازی «خسرو شکیبایی» به روی پرده سینما رفت.
خاچیکیان دارای کارشناسی علوم اجتماعی، تاریخ و باستان‌شناسی است. همسر او، «رُزالین» نام داشت و تنها پسرشان، «اروین خاچیکیان» بعدها دستیار تدوین‌گر شد.
این کارگرادان نامی روز ۳۰ مهر ۱۳۸۰، در ۷۸ سالگی در تهران درگذشت. پیکر او بعدازظهر روز پنج‌شنبه سوم آبان از کلیسای «سرکیس مقدس» تشییع و در آرامستان «بوراستان» در جادهٔ «خراسان» تهران به خاک سپرده شد.
