تجربه یک مسیحی در مشهد؛ آخوندی که «مثل بلبل ارمنی حرف می‌زد»
«زندگی کردن در مشهد فاجعه است. شیعیان دوازده‌امامی هم در این شهر درست و حسابی نمی‌توانند زندگی کنند، از بس محدودیت برای همه چیز وجود دارد؛ وای به حال ما ارمنی‌ها.»
طنز شیرینی در کلامش دارد و این‌ها را با شوخ‌طبعی و لبخند می‌گوید. «هایک هوسپیان مهر»، یکی از شهروندان ارمنی ایرانی است که خانواده‌اش نسل‌ها است، ساکن خراسان رضوی و شهر مشهد هستند. او که به دلایل امنیتی ترجیح می‌دهد از نام مستعار استفاده کند، به «ایران‌وایر» می‌گوید: «ارمنی‌های مشهد بعد از انقلاب هم مهاجرت کردند و هم به حاشیه رانده شدند. پیش از انقلاب و حتی قبل از دوره پهلوی اول، ارمنی‌ها در ساختار جمعیتی و حکومتی مشهد پذیرفته شده بودند. در دوره پهلوی حتی ازدیاد جمعیت داشتند. رابطه ارامنه و مسلمانان هم در مشهد مسالمت‌آمیز بوده و از آزادی نسبی برخوردار بودند. آن سال‌ها ارامنه در مشهد محل و منطقه معینی نداشتند؛ اما بیشترشان در محدوده ارگ و پشت باغ ملی زندگی می‌کردند. به گواه خاطراتی که از دیگران شنیده‌ام و شواهدی که بر جا مانده، اختلاف و تبعیض به لحاظ عقیده را تجربه نمی‌کردند؛ اما بعد از انقلاب همه چیز تغییر کرد.»