براساس بیانیه‌ای که جامعه بین‌المللی بهاییان منتشر کرده، در ادامه فشارها بر شهروندان بهایی و نقض گسترده حقوق شهروندی آن‌ها در زمان حیات، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی بیش از ۳۰ قبر را در «گلستان جاوید» آرامستان بهاییان تخریب کردهاند.
در این بیانیه که روز سه‌شنبه ۱۵بهمن۱۴۰۲ منتشر شده، آمده است «مسوولین نشانه‌های روی قبرها را برداشته و با لودر و بولدوزر قبور را صاف کردهاند تا حالت قبر نداشته باشند.»
قبرهای تخریب شده مورد اشاره در این بیانیه در بخشی از خاوران که جمهوری اسلامی پیکرهای اعدام‌شدگان سیاسی دهه ۶۰ را مخفیانه در گورهای دسته‌جمعی دفن کرد، قرار داشته‌اند.
در بیانیه جامعه بین‌المللی آمده است که نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی تخریب قبرها را به‌شکلی انجام داده‌اند که به‌نظر برسد هیچ قبری در این محل نبوده است.
«سیمین فهندژ»، نماینده جامع بین‌المللی بهایی در مقر ژنو سازمان ملل، با اشاره به اندوه خانواده‌های بهایی که به‌تازگی نزدیکان خود را از دست داده‌اند، گفت «مقام‌های جمهوری اسلامی درد شدید و تازه‌ای را بر آن ها تحمیل می‌کنند که نهایت غیر انسانی بودن رفتار آن ها را ثابت می‌کند.»
خانم فهندژ تصریح کرده است که بخشی از قبرهای تخریب شده، قبر افرادی است که چند ماه و حتی «چند هفته قبل» به خاک سپرده شده‌اند.
آزار سیستماتیک شهروندان بهایی در طول چهار دهه پس از انقلاب ۱۳۵۷ همواره در جریان بوده است، اما از ابتدای سال ۱۴۰۲ این آزارها تشدید شده و حتی شهروندان درگذشته بهایی نیز، از این آزارها بی‌نصیب نمانده‌اند.
اجبار شهروندان بهایی به دفن درگذشتگان در قبرهایی که در حاشیه خاوران کنده شده است، به‌رغم مخالفت خانواده‌های بهایی و خانواده‌های دادخواه خاوران بخشی از این آزار سیستماتیک است.
به گفته جامعه بهاییان، باوجود اینکه زمین‌های قبرستان بهاییان تهران متعلق به این جامعه است، یک مامور وزارت اطلاعات که خود را «مسعود مومنی» معرفی می‌کند، برای دفن بهاییان در زمین این قبرستان، «مبلغ گزافی» را طلب کرده است.
در همین زمینه، «شادی شهید زاده»، «منصور امینی»، «ولی‌الله قدمیان» و «عطاءالله ظفر»، شهروندان بهایی، اردیبهشت سال جاری در ارتباط با این آرامستان، بازداشت شدند.
شعبه بیست و ششم دادگاه انقلاب تهران، تیر سال جاری، هریک از این چهار تن را به پنج سال حبس تعزیری محکوم کرد و آن‌ها در حال سپری کردن دوران محکومیت خود هستند.
آغاز اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، دور جدیدی از سرکوب شهروندان بهایی را در کنار دیگر شهروندان ایران به‌دنبال داشته است. بازداشت شهروندان بهایی در جای‌جای ایران، پلمب کسب‌وکارها و حتی پارکینگ شخصی منازل برخی از بهاییان، ممانعت از دفن درگذشتگان بهایی در محل مورد نظر خانواده‌ها و مصادره اموال شهروندان بهایی در شهرها و روستاهای ایران، در این دوره تشدید شده است.
قبرستان سابق بهاییان تهران در سال‌های اولیه انقلاب به‌صورت کامل تخریب و ساختمان فعلی فرهنگسرای خاوران بر روی زمین این قبرستان ساخته شد.
جمهوری اسلامی آیین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسد و مقامات قضایی بارها بهاییان را «جاسوس و دشمن» خوانده و احکام اعدام، بازداشت، زندان و محرومیت از تحصیل و کسب‌‌وکار علیه آن‌ها صادر کردهاند.