یکی از نزدیکان آیدا راستی به «ایران‌وایر» گفت: «ساعت هشت شب شنبه ۲۶ آذر ۱۴۰۱، شش مامور امنیتی به منزل بردیا و آیدا رفته‌اند. ابتدا ماموران منزل آن‌ها را تفتیش و سپس موبایل‌های بردیا، مادر و پدر آیدا و میهمان خانه را ضبط کرده و بردیا را هم بدون ذکر دلیل بازداشت، به محل نامشخصی برده‌اند.»
آیدا راستی روز ششم مهر ۱۴۰۱، پس از هجوم ماموران امنیتی به منزل شخصی او و همسرش در تهران بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان «اوین» منتقل شد. پاسخ‌گو نبودن مسوولان مربوطه و عدم اجازه دسترسی وکیل به پرونده موجب شده است تا خانواده آیدا در طی ۸۲ روز گذشته هیچ اطلاعی از روند دادرسی و اتهام فرزندشان نداشته باشند.
تنها دلیلی که احتمال می‌رود منجر به دستگیری آیدا راستی شده باشد، یک پست اینستاگرامی در هم‌دردی و همراهی با خانواده «مهسا امینی» پس از کشته شدن دخترشان توسط ماموران «گشت ارشاد» است.
ظهر روز چهارشنبه ششم مهر ماه، از یک شماره ناشناس با پدر آیدا تماس گرفته و به او گفته بودند از دخترش بخواهد پست صفحه اینستاگرام را حذف کند. آیدا هم پست را از صفحه‌اش پاک می‌کند اما ساعت ۹ شب ماموران امنیتی به منزلش هجوم برده و او را دستگیر می‌کنند. با آن که پدر آیدا ماجرای تلفن و پاک کردن استوری را به ماموران بازگو می‌کند ولی آن‌ها توجهی نمی‌کنند و آیدا را با خود می‌برند.
فرد نزدیک به خانواده‌ی آیدا راستی می‌گوید: «آیدا ۸۰ روز در بند ۲۰۹ زندان اوین بازداشت بوده است. بلاتکلیفی و بی خبری از همسر، پدر و مادرش در طی این مدت، همراه با فشارهای ناشی از بازجویی‌ها و وضعیت نامطلوب سلول زندان، به‌‌ویژه در دوران آتش‌سوزی اوین، فشارهای جسمی و روانی زیادی را بر آیدا تحمیل کرد. تمدید پی در پی قرار بازداشت هم او را پریشان و سر در گم کرده بود، زیرا در نامه تمدید بازداشت برای او وثیقه تعیین شده است ولی بازجوها مانع گرفتن وثیقه شده بودند. همه این‌ها عواملی بودند تا سرانجام آیدا در آستانه انتقال از زندان اوین به زندان قرچک ورامین، دچار حملات شدید عصبی شود. حملات عصبی، پاهایش را لمس کرده و راه رفتن را برایش دشوار کرده بودند.»
آیدا راستی، زن جوان ۲۸ ساله بهایی در روز سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱ از زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او در بهداری زندان قرچک تحت درمان قرار گرفت. هر چند در زندان جدید از بازجویی‌های مداوم و طاقت‌فرسای اوین خبری نبود و امکان تماس روزانه تلفنی با خانواده‌اش داشت ولی هنوز سلامت او در معرض خطر بود. پزشک بهداری درخواست داده بود تا آیدا را برای درمان به بیمارستانی خارج از زندان انتقال دهند زیرا این خطر وجود داشت که در صورت حملات عصبی دیگر، فلج پاها به سایر نقاط بدن سرایت کند.
منبعی که با «ایران‌وایر» گفت‌وگو کرده است، گفت آیدا هر روز ساعت هفت صبح از زندان قرچک به همسرش تلفن می‌کند: «او برای این که بتواند زمان بیشتری با بردیا صحبت کند، صبح‌های زود پیش از بیدار شدن همه زندانیان از تلفن عمومی بند استفاده می‌کرد. صبح روز یک‌شنبه ۲۷ آذر به روال ۱۰ روز گذشته، به بردیا زنگ می‌زند اما جواب نمی‌گیرد. به موبایل پدر و مادرش زنگ می‌زند، آن‌ها هم جواب نمی‌دهند. کم‌کم نگران می‌شود تا سرانجام در تماسی تلفنی با یکی از نزدیکانش، خبر بازداشت همسرش را می‌شنود و در همان لحظه دچار حمله شدید عصبی می‌شود، به طوری که او را بلافاصله به بهداری زندان منتقل می‌کنند.»
این منبع در ادامه گفت که مادر آیدا وقتی متوجه وضعیت روحی دخترش می‌شود، به زندان می‌رود و با اصرار، تقاضای ملاقات آیدا را می‌کند که آیدا را در حالی که بر ویلچر بوده است، از بهداری می‌آورند.
تا زمان انتشار مطلب، دلیل بازداشت یا اتهام بردیا بصیری مشخص نشده است. بردیا دو هفته پس از دستگیری همسرش احضار شد و در رابطه با پرونده آیدا تحت بازجویی قرار گرفت. پرسش‌ها صرفا حول محور بهایی بودن آیدا بوده‌اند.
با گذشت حدود سه ماه از بازداشت آیدا راستی و پایان بازجویی‌های او، آیا نهاد امنیتی بازداشت کننده بردیا بصیری در صدد پرونده‌سازی و اتهام‌زنی جدید به آیدا است؟